Φουτεράκι, σορτσάκι, θερμαντική αλοιφή στους μυς για την αποφυγή κράμπας, χαμόγελο, κάμερες, 200-300 μέτρα με τη δάδα στο χέρι, φιλιά στα πλήθη και... πάει ο Πάγκαλος, τον πήρε και τον σήκωσε, που νόμισε ο αφελής ότι με αυτόν θα ασχοληθεί το πανελλήνιο και η ολυμπιακή οικογένεια. Εμπρός λοιπόν για το νέο μεγάλο εθνικό στόχο, μπας και ξεχάσουμε τους άλλους που είχαμε θέσει ανοήτως, πιστεύοντας ότι το δίκαιο μπορεί να υπερισχύσει της απληστίας. Οχι και πάλι όχι. Γι' αυτό και ως χώρα εγκαταλείπουμε στην τύχη του ό,τι έχει πέσει ήδη στις σιαγόνες των σαρκοφάγων και παίζουμε στο στίβο της χλιδής και της επίδειξης. Οπως ακριβώς είναι οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, τους οποίους υποτίθεται ότι διεκδικήσαμε για να αναδείξουμε τη μαγεία του μέτρου και του λιτού, αλλά ήδη οι γεύσεις που μας προσφέρει το «2004» παραπέμπουν σε κάτι το μεγαλειώδες και άτεχνο, κάτι σε ρωμαϊκή αρένα. Επιτέλους, μπορούμε και εμείς να ξεχαστούμε μπροστά σε μια φαντασμαγορική βιτρίνα με ανθρώπους να μπαίνουν στη μάχη της εφήμερης δόξας προς ευτυχία των πανίσχυρων χορηγών, οι οποίοι αφιλοκερδώς ενισχύουν τα ρεκόρ για να τα περιφέρουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ και τις αυλές των σχολείων. Καλή επιτυχία.

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ