PERSΟNA NΟN GRATA

Εγκέλαδος. Γιος του Τάρταρου και της Γης και, δυστυχώς, ζωντανός ακόμα από καταβολής κόσμου. Ταρακούνησε χθες και την Αθήνα, πιθανώς για να εκδικηθεί τη θεά της, την Αθηνά, η οποία σύμφωνα με τη Mυθολογία, κατά τη Γιγαντομαχία τον καταπλάκωσε ρίχνοντας πάνω του τη Σικελία ή, κατά άλλες εκδοχές, το άρμα της ή το βουνό Αίτνα. Γι' αυτό και πιστεύανε παλιά ότι όποτε ο γίγαντας, καταπλακωμένος από την Αίτνα, ανέπνεε, το βουνό σειόταν και από τον κρατήρα του έβγαιναν φωτιά, καπνός και λάβα. Ετσι, μετά από κάθε έκρηξη ηφαιστείου ή σεισμό, έμεινε ώς τα σήμερα η φράση «Ο Εγκέλαδος κινείται» ή «σείεται ο Εγκέλαδος».

ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ήταν η χθεσινή, καθώς, μόλις συνήλθε ο κόσμος από το σοκ του πρώτου ταρακουνήματος, βρήκε στα ερτζιανά το άμεσο αποκούμπι του. Η αίσθηση, ίσως, ότι κάποιοι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, συγκεκριμένα, στα ραδιόφωνα, έμειναν μέσα στα κτίρια και δεν εγκατέλειψαν τα μικρόφωνα, για να πουν δυο λόγια προς τα έξω - δυο λόγια, που δεν ήταν (και δεν μπορούσαν να ήταν ενημερωτικά), αλλά ήταν βάλσαμο. Η πρώτη ενημερωτική φωνή ήρθε από έναν μουσικό σταθμό, τον «Σταθμό 101,3», που έχει την έδρα του στο Μαρούσι. Ο Σκάι 100,4 έβγαζε ακροατές στον αέρα, και είχε πλάκα να ακούς όλους τους... ειδικούς να λένε «ήταν πάνω από 7 αυτός ο σεισμός» ή, «μάλλον ενεργοποιήθηκε το ρήγμα της Αταλάντης». Ψύχραιμη και συνεχή ενημέρωση είχε επίσης ο Φλας 96,1, με τους Γιάννη Ρουμπάτη και Μπάμπη Παπαπαναγιώτου στα μικρόφωνά του.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ πολλά ακούστηκαν από τους ρεπόρτερ των τηλεοπτικών καναλιών. Το... ωραιότερο ήρθε από δημοσιογράφο του Μέγκα, ο οποίος είπε. «Κάτω από τα ερείπια υπάρχουν δύο εγκλωβισμένοι - μία γυναίκα, και μία οικιακή βοηθός, πιθανότατα Φιλιπινέζα».

ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ, ωστόσο, αλλά και ανόητη πλέον, η επιμονή όλων σχεδόν των καναλιών να καλύπτουν την εικόνα τους με τον λογότυπό τους. Σε τέτοιες καταστάσεις, μάλιστα, όπου υποτίθεται πως η αλληλλεγγύη είναι το πρώτο πράγμα που περιμένει κανείς από όλους, τα τηλεοπτικά μας κανάλια, κατ' επέκταση και οι δημοσιογράφοι τους, με περιγραφές του τύπου «πρώτοι εμείς βρεθήκαμε στόν τόπο της καταστροφής» - λες και είναι κανένα σπουδαίο επίτευγμα - δεν θέλουν να κρύψουν τη μεγάλη αντιπαλότητά τους. Ισως γιατί αδυνατούν να κρύψουν τη ματαιοδοξία τους...

Από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα

Οι ίδιοι άνδρες, της ΕΜΑΚ, που γύρισαν πριν από λίγες μέρες από την Τουρκία, όπου συμμετείχαν στη γιγάντια και σχεδόν απελπισμένη πολλές φορές, προσπάθεια των σωστικών συνεργείων για τη διάσωση επιζώντων από τον φοβερό σεισμό της 17ης Αυγούστου, χρειάστηκε τώρα να βοηθήσουν δικούς τους ανθρώπους - Ελληνες. Βρέθηκαν ξανά κάτω από συντρίμμια, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής τους και, όπως ακούστηκε να λέει ένας άνδρας της ΕΜΑΚ, που μόλις απεγκλώβισε ένα παιδί στο Μενίδι, «ήταν σαν να ζούσαμε ξανά, μέσα σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα, το ίδιο εφιαλτικό έργο». Ο μισθός αυτών των, αν ενδιαφέρεται κανείς, είναι 250 με 300 χιλιάδες τον μήνα. Η πραγματική ανταμοιβή τους όμως, είναι το πρώτο χαμόγελο που θα αντικρύσουν στο πρόσωπο ενός διασωθέντος, καθώς και το αυθόρμητο χειροκρότημα όσων βρίσκονται στον τόπο της διάσωσης.