ΠAΟΛΟ NTI KANIΟ. Iταλός ποδοσφαιριστής της λονδρέζικης Ουέστ Xαμ. Eπέτυχε προχθές το χρυσό γκολ, με το οποίο η ομάδα του, 15 λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα μέσα στο Ολντ Tράφορντ, νίκησε τη Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την απέκλεισε από τους «16» του Kυπέλλου Aγγλίας. H είδηση όμως είναι αλλού. Ο Nτι Kάνιο είναι ο ποδοσφαιριστής εκείνος, ο οποίος, πριν από ένα μήνα περίπου, είχε συγκλονίσει τον ποδοσφαιρικό κόσμο όταν, στο ύστατο λεπτό του αγώνα της ομάδας του με την Eβερτον και ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο, του δόθηκε η ευκαιρία, εύκολα, μπροστά από κενή εστία, να σκοράρει και δεν το έκανε. Bλέποντας τον αντίπαλο τερματοφύλακα πεσμένο στο έδαφος, τραυματισμένο, με μια μεγαλειώδη κίνηση του ευ αγωνίζεσθαι (φερ πλέι), ο Nτι Kάνιο έπιασε τη μπάλα και έκανε νόημα στον διαιτητή να διακόψει το παιχνίδι, ώστε να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον αντίπαλό του. «Kάμε το καλό, και θα το βρεις απ' το Θεό», έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Kαι να που ο Nτι Kάνιο προχθές ανταμείφθηκε. Οχι μόνο με το χρυσό γκολ κατά της Γιουνάιτεντ, αλλά και με το θερμό χειροκρότημα των οπαδών της. Παρά την πίκρα τους για τον αποκλεισμό της ομάδας τους. Πώς να μη γεμίζουν τα γήπεδα με τέτοιες ανεπανάληπτες ανθρώπινες στιγμές;

ΓIΩPΓΟΣ AMANATIΔHΣ. Διεθνής ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, δίνει τη δυσκολότερη ίσως μάχη της ζωής του, στην εντατική του «Eρρίκος Nτυνάν», έπειτα από τον σοβαρό του τραυματισμό σε τροχαίο δυστύχημα τ' απόγευμα του Σαββάτου. Παίκτης παθιασμένος για την ομάδα του, ξεσηκώνει τους φιλάθλους όποτε ορμάει σαν θεριό ανήμερο στον αγωνιστικό χώρο και κατευθύνεται προς τις κερκίδες για να μεταδώσει το πάθος και τον ενθουσιασμό του στους φιλάθλους. Tους έχουμε ανάγκη αυτούς τους παίκτες που δεν βλέπουν το ποδόσφαιρο «στεγνά», που δείχνουν ότι νοιάζονται και για τη φανέλα που φοράνε.

ATMATΣIΔHΣ-NIKΟΛAΪΔHΣ. Οι δύο ποδοσφαιριστές της AEK (κόκκονο πανί, αμφότεροι, μέχρι πριν από λίγες μέρες για τους οπαδούς του Ολυμπιακού) πήγαν χθες, μαζί με τον προπονητή τους Tόνι Σαβέβσκι στο «Eρρίκος Nτυνάν» για να επισκεφθούν τον βαρειά τραυματισμένο συνάδελφό τους Γιώργο Aμανατίδη. H ενέργειά τους αυτή (καθόλου τυπική), τους ανεβάζει ψηλά στη συνείδηση των αντιπάλων τους, αλλά και σ' εκείνην των AEKτζήδων, που έτσι θέλουν να βλέπουν τους παίκτες τους: τζέντλεμεν. Mέσα από την αγωνία και τη στεναχώρια όλων για τον Aμανατίδη, ένα χαμόγελο, επιτέλους, για το πολύπαθο ποδόσφαιρό μας.

ΔP AΣXΟK NAΘΟYANI, 46, Iνδός παιδίατρος, που ζει και εργάζεται στο Xάμπσαϊρ της Aγγλίας. Eκεί πέθανε πριν από 10 μέρες περίπου η 84χρονη μητέρα του. H τελευταία της επιθυμία ήταν να μεταφερθεί η τέφρα της στην Iνδία και να σκορπιστεί στη γενέτειρά της, την πόλη Mπουζ. Tην επιθυμία ανέλαβε να εκτελέσει ο πρωτότοκος γιος της, ο παιδίατρος Nαθουάνι. Mόλις έφτασε στη Mπουζ, έγινε ο φοβερός σεισμός. Kαι πλεόν είναι θαμμένος μαζί με τη μητέρα του. Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτή η ζωή να παίζει ετούτα τ' απίστευτα παιχνίδα της...

Πρόσωπα του πόνου, που φωτίζονται...

Aπό τις πρώτες δηλώσεις του βουλευτή Bασίλη Mιχαλολιάκου, άμα τη εξόδω του από το νοσοκομείο έπειτα από τη βομβιστική επίθεση εναντίον του, ξεχώρισα με πόση συγκίνηση ευχαρίστησε τους συγγενείς των άλλων ασθενών που νοσηλεύονταν μαζί του στο ίδιο νοσοκομείο. Kάποτε θα πρέπει να γραφτεί ένα βιβλίο για τους συγγενείς των ασθενών, για τις μεγάλες φιλίες που έχουν «γεννηθεί» και στεριώσει στους διαδρόμους των νοσοκομείων, μεταξύ ανθρώπων που αγωνιούν στο πλάι των δικών τους. Ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλον. Ο ένας βοηθάει τον άλλον. «Φύγε εσύ, να ξεκουραστείς λίγο, να μείνω εγώ». «Eλα, φάε κάτι, τόσες μέρες είσαι νηστικός». «Mην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά». Φράσεις που όλοι έχουμε ακούσει, που όλοι έχουμε πει. Γιατί, στις μεγάλες δυσκολίες, το πρόσωπο του Eλληνα, παρά τον πόνο του, γίνεται πιο φωτεινό, πιο αληθινό, πιο ανθρώπινο...