Ορίστε, αυτό ήταν, η πρώτη μέρα πέρασε, σήμερα και αύριο έμειναν, όλα θα βρουν τον κανονικό τους ρυθμό και οι Θεσσαλονικείς θα επιστρέψουν στις ειρηνικές ασχολίες τους. Εξάλλου, ούτε αυτοί ούτε οι κάτοικοι των άλλων διαμερισμάτων της χώρας περίμεναν κάτι πολύ διαφορετικό από όσα άκουσαν ήδη διά χειλέων πρωθυπουργού. Βεβαίως, λιγάκι ένιωσαν σαν τον Οδυσσέα και τους συντρόφους του, κάπου στο μέσον της περιπετειώδους επιστροφής στην πατρίδα, όταν άκουσαν τον κ. Σημίτη να λέει ότι η ΟΝΕ δεν είναι Ιθάκη. Κι αναρωτήθηκαν μήπως βρίσκονται στη χώρα των Λαιστρυγόνων ή στο νησί της Κίρκης. Τέλος πάντων, όλα θα ξεκαθαρίσουν εν καιρώ, όταν έρθουν αντιμέτωποι με τη (συνήθως σκληρή) πραγματικότητα. Το βέβαιο είναι ότι βρίσκονται σε κάποια γωνιά της πατρίδας της φαιδράς πορτοκαλέας (νησί ή στεριά, τι σημασία έχει;), όπου διαπλέκονται η μαγεία, το χρήμα και η πολιτική σε ένα εκρηκτικό μίγμα, απείρως πιο εντυπωσιακό από όσα η μυθολογία έχει παραγάγει. Βρίσκονται σε μια χώρα, όπου η πλήξη είναι έννοια άγνωστη, καθώς οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη, είτε εκ του εσωτερικού είτε εκ του εξωτερικού, είτε από την αντίπερα ακτή του Αιγαίου, είτε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού...

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ