Πρόγραμμα 10ετίας με συγκρούσεις, για ευρωπαϊκή διαβίωση

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Του απεσταλμένου μας ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ

Το όραμά του για την Ελλάδα τού αύριο και τις προτεραιότητες της πολιτικής του ανέπτυξε χθες το βράδυ στο Βελλίδειο, στα εγκαίνια της 65ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, παρεκκλίνοντας από την συνήθειά του να εγκαινιάζει την Εκθεση με αναφορές σε θέματα της Βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης.

Επί της ουσίας το όραμα του Κώστα Σημίτη, όπως το ανέπτυξε, είναι η οικοδόμηση ενός κοινωνικού κράτους με μείωση της ανεργίας και πλήρη απασχόληση σε μια ανταγωνιστική οικονομία, σε μια ισχυρή και ανεπτυγμένη Ελλάδα, που το επίπεδο ζωής των πολιτών της θα συγκλίνει προς τα επίπεδα της ζωής των υπολοίπων ευρωπαϊκών λαών, ενώ χαρακτήρισε το διάστημα 2000-2010 κρίσιμη περίοδο για την εξασφάλιση της θέσης της χώρας μας στην παγκόσμια κοινωνία, καθώς, όπως είπε, η ΟNE δεν είναι Iθάκη, δεν είναι το τέλος της διαδρομής. Παράλληλα άφησε να εννοηθεί ότι ο διάλογος και η συναίνεση δεν είναι πανάκεια, γιατί πολύ συχνά η επιδίωξη ευρύτερης αποδοχής οδηγεί σε στασιμότητα και οπισθοδρόμηση, αναφορά σημαντική λόγω του εξελισσόμενου κοινωνικού διαλόγου για την ανεργία και του διαλόγου για το ΕΣΥ που αναμένεται να ξεκινήσει.

Πίστωση χρόνου μιας δεκαετίας

Προϊδέασε όμως τους πολίτες ότι δεν θα πρέπει να περιμένουν εντυπωσιακά αποτελέσματα ως προς την οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους μέσα στην τρέχουσα δεκαετία και ζήτησε ουσιαστικά πίστωση χρόνου μιας δεκαετίας, γιατί, όπως είπε, «οι μείζονες κοινωνικές αλλαγές που επιδιώκουμε απαιτούν διάστημα περίπου μιας δεκαετίας, γιατί χρειάζονται κεφάλαια και επενδύσεις, κυρίως όμως γιατί οι κοινωνικές δομές αλλάζουν με βραδείς ρυθμούς».

Στην πορεία αυτή για τον εκσυγχρονισμό είπε ότι θα υπάρξουν δυσκολίες και προανήγγειλε για μία ακόμη φορά συγκρούσεις με τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές και τις κοινωνικές δυνάμεις που τις στηρίζουν, με οικονομικές και κοινωνικές εξουσίες, με φορείς συντηρητικών ή και οπισθοδρομικών νοοτροπιών και πρακτικών και «παραδεδεγμένες αλήθειες», που εξασφαλίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Παραδείγματα αντιδράσεων υπήρχαν και θα υπάρξουν πολλά, επισήμανε.

Στο σημείο αυτό ακριβώς έκανε μια εκτενή αναφορά μιάμισης σελίδας στο θέμα των ταυτοτήτων, δίνοντας σαφή και ευθεία απάντηση στην Εκκλησία. «Η αμφισβήτηση της νέας μορφής ταυτοτήτων έθεσε με στρεβλωτικό και παραπλανητικό τρόπο το θέμα της ταυτότητάς μας ως Eλλήνων», είπε χαρακτηριστικά. (Ολη η αναφορά του για τις ταυτότητες σε διπλανή στήλη.)

Οι πολιτικές προτεραιότητες

Παρέθεσε ως προτεραιότητες της πολιτικής του σε αυτή την πορεία:

* Τη μείωση της ανεργίας και την πλήρη απασχόληση, και επειδή υπάρχει σε εξέλιξη η διαδικασία του κοινωνικού διαλόγου, κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και τα άλλα κόμματα για ρητορεία κατά της ανεργίας και ταυτόχρονα τους έριξε το μπαλάκι.

Πιο συγκεκριμένα κεντρικό εργαλείο της προσπάθειας για την καταπολέμηση της ανεργίας τόνισε ότι είναι ένα ευρύ φάσμα εξειδικευμένων παρεμβάσεων, δηλαδή αυτών που εξήγγγειλε πρόσφατα ο υπουργός Εργασίας, και επισήμανε ότι χρειάζεται επανεξέταση όσων ισχύουν με βάση ένα καθοριστικό ερώτημα: Συμβάλλει ή όχι στη μείωση της ανεργίας;

Τόνισε, επίσης ότι δεν είναι νοητό να μένουμε σε μια ρητορεία που καταδικάζει την ανεργία, αλλά αρνείται τις κινήσεις που την περιορίζουν.

Και μια και ο λόγος για τον κοινωνικό διάλογο για τα εργασιακά θέματα, ξεχωριστή σημασία έχει το πώς βλέπει ο κ. Σημίτης γενικά θέματα διαλόγου και συναίνεσης. Στο σημείο της ομιλίας του όπου αναφέρεται για τις αναγκαίες συγκρούσεις στην πορεία προς τον εκσυγχρονισμό είπε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να επιδιώκεται διάλογος και συναίνεση. Διευκρίνισε όμως ότι «η επιδίωξη της ευρύτερης αποδοχής για μια πολιτική δεν μπορεί να οδηγεί σε στασιμότητα και στην εγκατάλειψη της κοινωνικής αλλαγής. Η ακαμψία και η ακινησία είναι η καλύτερη συνταγή για οπισθοδρόμηση και μιζέρια και ο φόβος του πολιτικού κόστους είναι προάγγελος συντηρητικών παλινορθώσεων. Αν κάθε φορά λέμε «όχι» στις αλλαγές, τότε αφήνουμε το μέλλον να φεύγει».

* Τη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ, εκσυγχρονσιμό τους ασφαλιστικού συστήματος, την κοινωνική προστασία για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς. «Αν το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό δεν δεχτεί την αναγκαιότητα αναμόρφωσης του ΕΣΥ, τότε λέει σε όλους τους Eλληνες πως η παροχή υπηρεσιών υγείας δεν πρέπει να βελτιωθεί, αλλά να παραμείνει στάσιμη», είπε.

* Την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τονίζοντας ότι οι μάχες οπισθοφυλακής για την κατάργησή της, που ακόμα και σήμερα συνεχίζουν ορισμένοι, είναι αναχρονισμοί ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται γύρω τους.

* Αλλά και την Ολυμπιάδα του 2004. Την αναφορά του στην Ολυμπιάδα και τη μεγάλη σημασία που της αποδίδει την ερμήνευσε ως «έκφραση αυτού που θέλει να δώσει ως εικόνα για τον εαυτό της στον κόσμο η Ελλάδα». «Πρόκειται», είπε, «για την ανάπτυξη της σύγχρονης Ελλάδας στα μάτια του κόσμου και δεν είναι μια πρόκληση τεχνική, άψογης διοργάνωσης ενός παναθλητικού γεγονότος».

Οι διεθνείς εξελίξεις

Οσον αφορά τη θέση της χώρας μας στις διεθνείς εξελίξεις, άφησε σαφείς αιχμές για την πολιτική παρελθουσών κυβερνήσεων, ουσιαστικά εκείνων του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς τόνισε με έμφαση ότι το μεγάλο επίτευμα τη χώρας είναι ότι δεν οπισθοχώρησε σε εσωστρέφεια, ούτε περιχαρακώθηκε σε μάχες παρελθόντος, αλλά ακολούθησε μια πρακτική ανοιχτών σχέσεων, εκφράζοντας πάντα τη δική της θέση.

Στη συνέχεια έκανε μια σύντομη αναφορά στις διαφορές της δικής του πολιτικής για το κοινωνικό κράτος και σε εκείνη του συντηρητικού χώρου, αποδίδοντας σε αυτούς μόνο κινήσεις «χορηγήσεων» για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις, ενώ «η δική μας πολιτική εμπεριέχει την αναδιανομή του εισοδήματος, τον περιορισμό των κινδύνων, την κοινωνική ασφάλεια».

Ο κ. Σημίτης κλείνοντας είπε ότι η Ελλάδα έχει κάνει πολλά βήματα μπρστά και ανέφερε ότι όταν ο ίδιος ήταν 18 χρόνων στην Ελλάδα υπήρχε ακόμα μίσος και πείνα, ενώ σήμερα οι νέοι ζουν σε μια χώρα σύγχρονη ευρωπαϊκή και δημοκρατική. Σημειώνεται ότι στην αρχή της ομιλίας του χαρακτήρισε την ένταξη στην ΟΝΕ το τέλος της μεταπολίτευσης και ότι σήμερα έχει μειωθεί η απόσταση που μας χώριζε από τις ευρωπαϊκές χώρες.