Τι κι αν είχε πει ο Απόστολος Παύλος ότι οι χριστιανοί κινούνται εντός των νομικών ορίων που θέτει η πολιτεία; Τι κι αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρόσφατα υπενθύμισε την παρότρυνση του Ιησού «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Τι κι αν κανείς από τους πρωτομάρτυρες και τους εμπνευσμένους ιεράρχες των πρώτων χριστιανικών αιώνων δεν είχε ανάγκη ταυτότητας για να αποδείξει την πίστη του και την προσήλωσή του στον άνθρωπο; Τι κι αν ομοφώνως η νομική υπηρεσία της Eκκλησίας κρίνει αντισυνταγματική τη θέση του αρχιεπισκόπου για προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, γιατί το πρόβλημα των διακρίσεων, με βάση τα «πιστεύω» του κάθε πολίτη, γίνεται ακόμη σοβαρότερο; Ο Χριστόδουλος έχει τη δική του άποψη και επιμένει σ' αυτή στον ιερό πόλεμο που κήρυξε εναντίον της πολιτείας. Ετσι, μετέωρη παραμένει και η στήριξη που προσέφερε στον αρχιεπίσκοπο και η ηγεσία της Ν.Δ. ευελπιστώντας στη δική του συνδρομή για το ξεπέρασμα της κρίσης που διέρχεται. Ωστόσο, δεν την έχει ανάγκη. Ανάγκη έχει, όπως κάθε κόμμα, να κάνει ακόμη διαυγέστερο το λόγο του και να πλουτίσει το οπλοστάσιο της επιχειρηματολογίας του για το καλό της Δημοκρατίας.

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ