TI N' AΛΛAΞEI...

Υπάρχει αλήθεια έστω κι ένας στο ΠΑΣΟΚ, που να πιστεύει πραγματικά ότι ένας ανασχηματισμός μπορεί να τους δώσει λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν; Εντάξει, κατανοητές, ώς ένα βαθμό βέβαια, οι κινήσεις σκοπιμότητας, οι προσπάθειες ν' αντιστραφεί ένα δυσμενές κλίμα, αλλά μπορεί ένα ανακάτεμα της τράπουλας να χαρίσει τη νίκη; Οσο αισιόδοξος κι αν είναι κάποιος, όση άγνοια κι αν έχει των πραγματικών δεδομένων, είναι αφύσικο να πιστεύει ότι με μερικές αλλαγές προσώπων η μηχανή θα πάρει μπρος...

Αρα δικαιολογημένη η δυστοκία του κ. Σημίτη, αν και έπρεπε να ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο, πριν αφήσει να σέρνεται η ιστορία του ανασχηματισμού, τις περιορισμένες επιλογές που έχει. Οταν ένα κόμμα που κυβερνά για 15 σχεδόν χρόνια εξακολουθεί και στηρίζεται στα ίδια λίγο πολύ πρόσωπα, όταν δεν έχει καταφέρει να ανανεώσει το πολιτικό του προσωπικό, όταν επενδύει σε καρεκλοκένταυρους που το μόνο που τους απασχολεί είναι η διατήρηση στην εξουσία, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να περιμένει πολλά όσους ανασχηματισμούς κι αν κάνει...

Ετσι και τώρα, ο κ. Σημίτης βρίσκεται παγιδευμένος από τη μια με τη λογική των κομματικών ισορροπιών κι από την άλλη με την ανεπάρκεια των προσώπων. Τι είδους δυναμική αλλαγή εικόνας μπορεί να κάνει, όταν ο Ακης, ο Λαλιώτης, η Βάσω, ο Γιωργάκης, ο Παπαντωνίου θεωρούνται αναντικατάστατοι ή πιστεύουν ότι είναι απόλυτα πετυχημένοι... Ποιοι είναι εκείνοι που, ακόμα κι αν τολμούσε μια ριζική ανατροπή ισορροπιών, θα μπορούσαν στους λίγους μήνες που μένουν να δείξουν ότι έχουν τη δυνατότητα να φέρουν τα πάνω-κάτω...

Ή μήπως θα τολμήσει τώρα ο πρωθυπουργός να διευρύνει τους ορίζοντες της κυβερνητικής πλειοψηφίας επενδύοντας στην πολυδιαφημισμένη Kεντροαριστερά, που ξεχάστηκε πριν καλά καλά ανακαλυφθεί... Το σκηνικό λοιπόν είναι μάλλον προδιαγεγραμμένο. Μερικές κινήσεις εντυπώσεων, μια λελογισμένη δόση παροχών και τα... ρέστα στο μονόδρομο της ΟΝΕ.

ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ