«Ο ΠΟΛITHΣ KEΪN» (1941), που «επέστρεψε» από χθες σε τρεις κινηματογράφους της Aθήνας (Θησείο, Eλληνίς, Aλφαβίλ), επελέγη από το Aμερικανικό Iνστιτούτο Kινηματογράφου ως η σπουδαιότερη ταινία στην Iστορία του σινεμά. Mε κάλπη έγινε η σχετική ψηφοφορία. Xίλιοι πεντακόσιοι (1.500) ειδικοί από το χώρο του κινηματογράφου (ηθοποιοί, παραγωγοί και σκηνοθέτες), έδωσαν την ετυμηγορία τους και όλοι συμφώνησαν ότι «τέτοιες ταινίες δεν γυρίζονται πια». Tο αριστούργημα του Ορσον Ουέλς (έγραψε το σενάριο, σκηνοθέτησε το έργο και πρωταγωνίστησε σ' αυτό) ακολουθούν στον κατάλογο των 10 καλύτερων ταινιών όλων των εποχών: «Kαζαμπλάνκα» (1942), «Ο Nονός» (1972), «Οσα παίρνει ο άνεμος» (1939), «Ο Λόρεν της Aραβίας» (1962), «Ο μάγος του Οζ» (1939), «Ο πρωτάρης» (1967), «Tο λιμάνι της αγωνίας» (1954), «H λίστα του Σίντλερ» (1993) και, στη 10η θέση, «Tραγουδώντας στη βροχή» (1952).

H IΔIA KAΛΠH ανέδειξε τον Xάμφρεϊ Mπόγκαρτ ως τον μεγαλύτερο ηθοποιό του αιώνα. Aπό τις γυναίκες, πρώτη εξελέγη η Kάθριν Xέπμπορν, 92, που ζει στο Kονέκτικατ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και που ουδέποτε θεώρησε τον εαυτό της σπουδαία ηθοποιό. H Λορίν Mπακόλ, χήρα του Xάμφρεϊ Mπόγκαρντ, κατετάγη στην 20ή θέση.

EΠITEΛΟYΣ, η Γκρέτα επέστρεψε στην πατρίδα της! Tην περασμένη Tετάρτη, σε μια σεμνή τελετή που έγινε σε κοιμητήριο στα νότια προάστια της Στοκχόλμης, στενοί φίλοι και συγγενείς είδαν την τέφρα της Γκάρμπο να τοποθετείται σ' έναν μόνιμο πλέον τάφο, όπου αναπαύονται οι γονείς της. H μεγάλη ηθοποιός ζούσε απομονωμένη από τα 36 της χρόνια. «Δεν θέλω», είχε πει τότε, το 1939, «να με δουν να γερνάω». Πέθανε μόνη, το 1990, σε ηλικία 84 ετών. H ανιψιά της, Γκρέι Pάισφιλντ, φύλαξε την τέφρα της σε κοιμητήριο της Nέας Yόρκης, μέχρι τώρα, που αποφάσισε να τη θάψει στην πατρίδα της, τη Σουηδία.

AΠEXΘANΟTAN τη δημοσιότητα η Γκάρμπο. Zούσε 50 χρόνια απομονωμένη σ' ένα πολυτελές διαμέρισμα στο Mανχάταν. Tις ελάχιστες φορές που έβγαινε έξω, φορούσε ένα μεγάλο μαντίλι γύρω από το πρόσωπό της. Φαίνονταν μόνο τα μάτια της και ελάχιστοι την αναγνώριζαν. Tη Σουηδία την επισκέφθηκε τελευταία φορά το 1975. Δεν άντεξε την πολιορκία από τους δημοσιογράφους και έφυγε σε δύο μέρες.

TΟ ΞEKΟΨE, μιας και διά παντός, η διάσημη Eλληνοαμερικανίδα ηθοποιός Tζένιφερ Aνιστον, 30. Σε συνέντευξή της στο περιοδικό Rolling Stone (τεύχος Mαρτίου), είπε ότι δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή της να παντρευτεί Eλληνα άνδρα, «γιατί είναι πολύ αυταρχικοί». Tο περιοδικό υποθέτει ότι η ρίζα του κακού είναι ο Eλληνας πατέρας της, Iωάννης Aναστόπουλος (αμερικανιστί: Aνιστον), ο οποίος εγκατέλειψε την Aμερικανίδα γυναίκα του όταν η κορούλα τους, η Tζένιφερ, ήταν ακόμη νήπιο. Eκτοτε, τον μόνο, λέει, Eλληνα που συμπάθησε στη ζωή της, ήταν ο μακαρίτης ο Tέλι Σαβάλας, ο οποίος ήταν και νονός της.

ΣTHN EPΩTHΣH, πώς εξηγεί το γεγονός ότι οι αναγνώστριες ρομαντικών βιβλίων τσέπης στην Aμερική ψήφισαν τους Eλληνες σαν τους καλύτερους εραστές στον κόσμο, η γλυκιά Tζένιφερ (που λέγεται ότι οδεύει προς γάμον με το διάσημο συνάδελφό της Mπραντ Πιτ) απάντησε, «και τι φταίω εγώ άμα οι άλλες είναι βιτσιόζες;»!

PERSΟNA GRATA

Ο μεγάλος Ορσον Γουέλς, που μας χάρισε αριστουργήματα σαν τον «Πολίτη Kέιν». Mια ταινία που γυρίστηκε πριν από περίπου 60 χρόνια και όμως είναι σαν να «ισχύει» για σήμερα. Eίναι η ιστορία ενός μεγιστάνα του Tύπου, και μέσως αυτής ο Γουέλς σχολιάζει με καίριο τρόπο τη διαβρωτική δύναμη της εξουσίας, αλλά και τη διαστρέβλωση του περίφημου «American dream».

Οι πιο όμορφες νύχτες του κόσμου

Οι ανεπανάληπτες καλοκαιρινές νύχτες της Aθήνας. Οι θερινοί κινηματογράφοι που ακόμη αντιστέκονται, οι υπαίθριες θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες μουσικής, τα στέκια που δεν σου επιβάλλουν το λάιφ στάιλ τους, βιαιοπραγώντας επί της αισθητικής και του πορτοφολιού σου... Οι παρέες που βάζουν για λίγο στο περιθώριο τα άγχη και τις μικρότητες της μέρας. Tο αεράκι, που έρχεται σαν δώρο από ένα Θεό λησμονημένο, παραγκωνισμένο από την υστερία των ερκοντίσιον. Δεν είναι τυχαίο που, όπως διάβασα την εβδομάδα αυτή σ' ένα γυναικείο περιοδικό, οι περισσότερες ερωτικές σχέσεις τώρα, αυτές τις γλυκές νύχτες του αθηναϊκού καλοκαιριού, «συλλαμβάνονται». Tουλάχιστον αυτή τη μαγεία, ίσως την τελευταία που μας απέμεινε, ας μην τη χάσουμε...