Ενας τόμος του Συντάγματος στο κεφάλι του πρωθυπουργού δεν είναι αστείο πράγμα. Δεν είναι καν χουλιγκανισμός, όταν δράστης είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας (όποια κι αν είναι αυτή, όπως και αν έχει καταντήσει) και όχι κάποιος θερμόαιμος ανεγκέφαλος, ο οποίος θα είχε συλληφθεί πάραυτα και ήδη θα έκανε παρέα στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στο νησάκι των μελλοθανάτων Ιμραλί. Η πολιτική κρίση στην Τουρκία είναι βαθιά. Και δεν έχει να κάνει τόσο με το Σύνταγμα, όσο με την ερμηνεία του (πολλές φορές διασταλτική), την οποία επιχειρούν πότε οι στρατιωτικοί, πότε οι εκσυγχρονιστές και πότε οι εκσυγχρονιστές στρατιωτικοί. Τα υπόλοιπα περί διαφθοράς και οικονομικής κρίσης αποτελούν απλώς τη σαντιγί και τα κερασάκια στην τούρτα... Την οποία σερβίρουν ανενδοιάστως στα ευρωπαϊκά τραπέζια οι εκείθεν του Ατλαντικού, έστω και αν προφασίζονται δίαιτα, για να μην τη φέρουν στα χείλη τους. «Το γαϊδούρι κλοτσάει», όπως θα έλεγε και κορυφαίος παράγων του εν Αθήναις υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος έχει επενδύσει όχι στις οπλές του συμπαθούς τετραπόδου, αλλά στο σαμάρι του... Δεν πειράζει όμως. Η ελληνική κοινωνία είναι ισχυρή. Το Χρηματιστήριο δεν κατεβαίνει πλέον (και καγχάζει -προς το παρόν- με τα παθήματα τού της Κωνσταντινούπολης), η διαπλοκή αντιμετωπίζεται αποφασιστικά και η Κεντροαριστερά διευρύνεται με το χαμόγελο της Μαρίας.

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ