Μέτωπα ιδρωμένα, μάτια κομμένα, πρόσωπα σκυθρωπά. Κι άντε πάλι από την αρχή το μέτρημα των διάτρητων ψηφοδελτίων. Ενα, δυο, τρία..., πεντακόσια οκτώ, οκτακόσια πέντε, και πάει λέγοντας. «Τι θα γίνει, ρε γκάις, θα βγάλουμε πρόεδρο ή θα μείνει ο πλανήτης ορφανός από υπερπροστάτη και θα γίνουμε ρεζίλια των σκυλιών;», φωνάζουν τα επιτελεία των υποψηφίων να κυβερνήσουν με σύνεση τους καλούς και με «τόμαχοκ» τους κακούς του κόσμου... Και δεν βγάζουν τα γκάις. Και έχει αρχίσει η πλάκα διεθνώς. Ασπροι, κίτρινοι, μαύροι και οι εναπομείναντες (στη γη της ελευθερίας) κόκκινοι παίρνουν την εκδίκησή τους με σχόλια, παρατηρήσεις και... υποδείξεις στην ηγεμονεύουσα υπερδύναμη. «Να ξανακάνετε εκλογές στη Φλόριντα», συνιστά και η Κούβα, υποστηρίζοντας ότι στην Πολιτεία αυτή, όπου εδρεύει «η κουβανοαμερικανική μαφία», έχει γίνει... «των Χοίρων». Γιατί αν δεν ξαναγίνουν εκλογές, «οι ΗΠΑ θα πρέπει να χαρακτηρίζονται έτσι όπως οι ίδιες αποκαλούν χωρίς αιδώ κάποιες χώρες, ως Δημοκρατίες της Μπανανίας»! Να λοιπόν το τροπικό φρούτο να διεκδικεί μια καλύτερη θέση στη διεθνή σκηνή. Ετσι είναι. Η Iστορία φροντίζει πάντοτε να παίρνει την εκδίκησή της εναντίον των ισχυρών, σε στιγμή μάλιστα που θεωρούν εαυτούς απόλυτους και αδιαμφισβήτητους άρχοντες...

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ