Το πόσο ρευστά και ευμετάβλητα είναι τα όρια Αριστεράς και Δεξιάς στην παγκοσμιοποιημένη εποχή μας επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά με τη στάση δύο σημαντικών προσωπικοτήτων από το χώρο της ριζοσπαστικής ευρωπαϊκής Aριστεράς. Από τη μια μεριά έχουμε το Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, που για τρίτη φορά υποβάλλει την παραίτησή του από μια σημαντική κυβερνητική θέση για λόγους αρχής. Μια στάση που υποδηλώνει τουλάχιστον ότι ο Γάλλος ριζοσπάστης πολιτικός αρνείται να παραδοθεί στο καιροσκοπικό ρεύμα της εποχής, που θέλει τους πολιτικούς να βάζουν πάνω από πολιτικές θέσεις, την καρέκλα και την καριέρα τους.

••• Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της παραίτησης. Ο Σεβενεμάν εγκαταλείπει τον υπουργικό θώκο γιατί αρνήθηκε να συναινέσει στη χορήγηση μιας ευρείας αυτονομίας στους Kορσικανούς. Ουσιαστικά δηλαδή αρνείται να αποδεχθεί μια πάγια θέση αρχής της ριζοσπαστικής ιδιαίτερα Aριστεράς, για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, για το δικαίωμα μιας μειονότητας να αυτοπροσδιοριστεί. Ο Σεβενεμάν θεωρεί ως μεγαλύτερο αγαθό την εθνική συνοχή, αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, αρνούμενος έτσι στους Kορσικανούς τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι ίδιοι για την τύχη τους... Σίγουρα μια θέση συζητήσιμη και αμφισβητήσιμη, ιδιαίτερα από τη σκοπιά της Aριστεράς.

••• Η δεύτερη περίπτωση, βέβαια, είναι εξαιρετικά πιο ακραία, αλλά έχει κι αυτή ως αφετηρία τον εθνικισμό και μάλιστα στην πιο ακραία μορφή του. Ο Χορστ Μάλερ, πάλαι ποτέ ιδεολογικός «μπαμπάς» του αντάρτικου πόλης και της ομάδας Μπάαντερ Μάινχοφ, που σήμερα έχει μεταλλαχθεί σε ιδεολογικό γκουρού των Γερμανών νεοναζί. Από την υπεράσπιση του Αντρέα Μπάαντερ και της Γκούντρουν Εσλιν, ο Μάλερ πέρασε στην υπεράσπιση του νεοναζιστικού κόμματος, που την απαγόρευση της δράσης του συζητούν τα γερμανικά δικαστήρια. Από οπαδός της επανάστασης, ο Μάλερ επιχειρηματολογεί σήμερα εναντίον εκείνων που «θέλουν να μετατρέψουν το γερμανικό λαό σε μια αφρο-ευρω-ασιατική φυλή»... Από τη μια άκρη δηλαδή, στην άλλη, με γέφυρα τον εθνικισμό, τον αντιαμερικανισμό και τον αντισημιτισμό...

ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ