Πλήρες όνομα Μπιόρκ Γκουντσμονσντότιρ. Κράτησε μόνο το μικρό της, και καλά έκανε, είναι 34 χρονώ και εδώ και περίπου έξι χρόνια κάνει λαμπρή καριέρα ως τραγουδίστρια στην πατρίδα της την Ισλανδία. Πήρε το βραβείο του πρώτου γυναικείου ρόλου στη βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα ταινία «Χορεύτρια στο σκοτάδι» του Δανού σκηνοθέτη Λαρς φον Τρίερς. Οι δύο τους ήταν τα πρόσωπα των ημερών στις Κάνες, όχι τόσο για τη λαμπρή τους συνεισφορά στην ταινία, όσο για το ότι δεν χωνεύει ο ένας τον άλλον και ούτε στην απονομή δεν αντάλλαξαν κουβέντα. Ο φον Τρίερς είπε ότι δουλεύοντας μαζί της ήταν «σκέτη κόλαση». Και πριν από δύο εβδομάδες, σε μια συνέντευξή του στην Αμερική, την είχε αποκαλέσει «τρελογυναίκα». Εκείνη αντιδρούσε μονίμως στα όσα τη συμβούλευε ο σκηνοθέτης της, ο οποίος απαιτεί πάντοτε από τους ηθοποιούς του να «αισθάνονται» τους ρόλους τους, τους ενθαρρύνει να αυτοσχεδιάζουν και, εκτός γυρισμάτων, τους ακολουθεί παντού με μια φορητή κάμερα. «Ο άνθρωπος είναι για δέσιμο», ήταν το πιο ευγενικό σχόλιο της Μπιόρκ, που γενικά φημίζεται για τη φαρμακερή της γλώσσα.

Πείτε με σοβινιστή, οπισθοδρομικό, πείτε με ό,τι θέλετε, αλλά δύο πράγματα δεν αντέχω να βλέπω σε κέντρα διασκέδασης: γυναίκες να χορεύουν ζειμπέκικο (μιλάμε για ΤΗΝ ιεροσυλία) και άνδρες να χορεύουν τσιφτετέλι (ό,τι πιο γελοίο και αντιαισθητικό).Τα λέω αυτά γιατί έπεσε στα χέρια μου χθες μια είδηση από Τουρκία μεριά, όπου ένας 23χρονος άνδρας ονόματι Εβρίμ Σουλτάν (επώνυμο και πράμα!) που «χαλάει κόσμο» κάθε βράδυ σ' ένα νυχτερινό κέντρο, στις όχθες του Βοσπόρου στην Κωνσταντινούπολη, χορεύοντας τσιφτετέλι. Σε πολλούς Τούρκους δεν αρέσει καθόλου η ιδέα άνδρας να επιδίδεται εις το χορόν της κοιλίας. Τον περασμένο Φεβρουάριο μάλιστα, η αστυνομία αναγκάστηκε να απελευθερώσει ένα νέο 19 χρονώ, που ο πατέρας του τον είχε αλυσοδέσει μέσα στο σπίτι για να τον εμποδίσει να πάει σε νυκτερινό κέντρο όπου λικνίζονταν στους ρυθμούς του «όπα-νινανάι» μόνο άρρενες χορευτές.

PERSΟNA GRATA

Σερ (με όλη τη σημασία της λέξεως) Τζον Γκίλγκουντ. Ο τελευταίος -μετά τον Λόρενς Ολίβιε, τον Ραλφ Ρίτσαρντσον και την Πέγκι Ασκροφτ- της χρυσής γενιάς των μεγάλων κλασικών ηθοποιών της Βρετανίας. Εφυγε χθες σε ηλικία 96 ετών, όπως θα έπρεπε να φεύγουν όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι: ήσυχα, με πλήρη διαύγεια μέχρι το τέλος, πλήρης ημερών, στο σπίτι του και, όπως έγραφε το ανακοινωθέν, «απλώς από γεράματα». Είναι ο άνθρωπος που μ' έκανε να μάθω και ν' αγαπήσω τον Σέξπιρ. Ηταν επίσης και εκείνος που, στην ταινία «Αρθουρ», καθώς και ο Αντονι Χόπκινς, στα «Απομεινάρια μιας ημέρας», με έκαναν να λατρέψω το επάγγελμα του μπάτλερ.

Παιδί από σόι...

Μπορεί να είναι υπέροχος, όπως δήλωσε χθες ο μπαμπάς του ο μικρός Λίο Μπλερ, αλλά αν κρίνουμε από τα ... γονίδιά του, δεν το βλέπω καθόλου καλά το παιδί. Η εφημερίδα «Τάιμς» του Λονδίνου σκάλισε το γενεαλογικό του δέντρο και ανακάλυψε ότι στους προγόνους του τέταρτου πρωθυπουργικού τέκνου συγκαταλέγονται: δύο δολοφόνοι, μια ολόκληρη φαμίλια που ζούσε από τα σκλαβοπάζαρα, ένας κατάδικος, ένας λιποτάκτης, πέντε αλκοολικοί, έντεκα αποτυχημένοι ηθοποιοί και... ένα οικογενειακό μυστικό. Υπήρχε, λοιπόν, ένας Μπουθ -όπου Μπουθ, μην ξεχνάτε, είναι το μητρικό όνομα της Σερί Μπλερ- ο οποίος ήταν γιος του αδερφού τού προ-προ-προ-προ προπάππου του μικρού Λίο, που γεννήθηκε το Σάββατο. Ονομαζόταν Τζον Ουίλκς Μπουθ, ήταν ηθοποιός και ήταν αυτός ο οποίος το 1865, μέσα σ' ένα θέατρο, δολοφόνησε τον Αμερικανό πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν! Σόι να σου πετύχει, που λέμε...