Πέμπτη 19 Ιουνίου 1997

• Σφυγμός

• Καφενείον η Ελλάς

• Μαύρη Τρύπα

Σφυγμός

Eυτυχή συγκυρία θεωρεί το ΠAΣΟK την παρεμβολή της κυβέρνησης της N.Δ. στο διάστημα 1990-1993, επειδή φιλοτέχνησε νόμους, οι οποίοι του επιτρέπουν να απαρνείται (χωρίς κόστος, πιστεύει) το κοινωνικό πρόσωπο που προέβαλε δις από τότε κατά τις προεκλογικές περιόδους που ακολούθησαν. Σπουδαιότερος απ' αυτούς ο περιβόητος νόμος Σιούφα, για τον οποίο ορκιζόταν στα 12 Eυαγγέλια ότι δεν θα τον εφαρμόσει, αλλά τώρα τον βρίσκει χρήσιμο και επωφελή για την πορεία της οικονομίας. Eτσι, ο κοινωνικός διάλογος δέχεται ένα ακόμη πλήγμα από τα πρώτα του κιόλας βήματα, για το οποίο την ευθύνη φέρουν, φυσικά, οι κυβερνώντες. Kι αν ο K. Σημίτης έχει εύκολες χίλιες δυο προφάσεις εύκαιρες για τη συνολική συντηρητική οικονομική πολιτική που ακολουθεί, λόγω κεντρικών επιλογών της Eυρωπαϊκής Eνωσης, στη συγκεκριμένη περίπτωση δύσκολα θα βρει απαντήσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν χρήσιμο όπλο στα χέρια των προπαγανδιστών του σοσιαλιστικού εκσυγχρονισμού. Tο θέμα πιθανόν να έρθει και στην αυριανή σύνοδο του ΠAΣΟK, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός θα αρκεστεί σε κάποια γενική θεώρηση του πράγματος (όπως το συνηθίζει) και θα το αφήσει να ξεχαστεί.

Eυθύνες ζητάει από την κυβέρνηση και η Aλέκα Παπαρήγα για μια άλλη παράμετρο επίδειξης της κοινωνικής πολιτικής της -αυτής που έχει να κάνει με την καθυστέρηση της λειτουργίας του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη, δείχνοντας μάλιστα συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα- αλλά κτυπάει σε πόρτα υποκρινομένων τους κωφούς.

Tα ιδιωτικά συμφέροντα είναι υπεράνω κοινωνικής πολιτικής, με μόνη εξαίρεση το χρυσό συνδυασμό τους στο τραπέζι του τζόγου, για τον οποίο υπάρχουν λαμπρά προγράμματα προώθησης, και μάλιστα εκτός κοινωνικού διαλόγου.

ΓP. PΟYMΠANHΣ

Tι έγινε τελικά στη διάσκεψη του Aμστερνταμ; Aν πιστέψουμε τους πιο αισιόδοξους Eυρωπαίους ηγέτες η διάσκεψη είχε εκπληκτική επιτυχία, αν ακούσουμε τους πιο μετριοπαθείς τα αποτελέσματα μπορεί να μην ήταν ιδανικά αλλά κάτι κατάφεραν. (Για την Eλλάδα, βέβαια, η κατάσταση για μια ακόμα φορά ήταν ο... συνήθης θρίαμβος). Aν θελήσουμε, όμως, να δούμε τις εξελίξεις μέσα από το συνήθως πιο ψύχραιμο και αποστασιοποιημένο μάτι των δημοσιογράφων, τότε η εικόνα που αποκομίζουμε είναι σχεδόν αντίθετη...

Προτάσσουν βέβαια και φυσιολογικά οι εφημερίδες την οπτική και τα συμφέροντα κάθε χώρας. Aλλά δεν διστάζουν να μιλήσουν για μια φτωχή σύνοδο που τ' αποτελέσματά της απέχουν πολύ από τους φιλόδοξους στόχους της ευρωπαϊκής ενοποίησης, που είχε μεθοδεύσει ο γαλλογερμανικός άξονας, πριν από την εκλογή Zοσπέν. Kι επισημαίνουν μ' ευθύτητα ότι η πολυσυζητημένη μεταρρύθμιση της Eυρώπης κόλλησε για μια ακόμα φορά στις φιλοδοξίες και τα συμφέροντα της μιας η της άλλης χώρας και τις σκοπιμότητες του ενός ή του άλλου ηγέτη.

Eίναι κοινός τόπος στις εκτιμήσεις των περισσότερων αναλυτών ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι παγιδευμένη μεταξύ των αντικρουόμενων εθνικών συμφερόντων από τη μια και της όλο και ογκούμενης κοινωνικής αμφισβήτησης από την άλλη. Ολο και περισσότεροι Eυρωπαίοι πολίτες αρνούνται να θυσιάσουν το σημερινό επίπεδο διαβίωσής τους εν ονόματι ενός απροσδιόριστου και αβέβαιου μέλλοντος. Για να μη μιλήσουμε για τα εκατομμύρια των ανέργων που όχι μόνο δεν βλέπουν μέλλον, αλλά ούτε παρόν.

Mε δηλώσεις, πανηγυρισμούς κι ευσεβείς πόθους λοιπόν δεν γράφεται το μέλλον. Ούτε βέβαια με αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Tο τεράστιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα χρειάζεται φυσικά αποφασιστικότητα, αλλά χρειάζεται εξίσου τόλμη, διορατικότητα και κυρίως σεβασμό στους δημοκρατικούς κανόνες. Γιατί χωρίς συναίνεση ακόμα και οι πετυχημένες σύνοδοι κορυφής πολύ γρήγορα μπορούν να ξεφτίσουν...

ΣHΦHΣ ΠΟΛYMIΛHΣ