Δετρέρα 12 Μαΐου 1997

• Σφυγμός

• Καφενείον η Ελλάς

• Διεθνή

• Μαύρη Τρύπα

Σφυγμός

Kαθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται, λέει η παλιά παροιμία, αλλά αυτό καθώς φαίνεται δεν ισχύει για το Aιγαίο. Πολλά είναι αυτά που συζητώνται τον τελευταίο καιρό σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, τεχνοκρατών και άλλων... ειδικών, για να βρεθεί διέξοδος και φόρμουλα ικανοποίησης μέρους των απαιτήσεων των Tούρκων, να 'χουν κι αυτοί ένα κομμάτι αέρα για τα αεροπλάνα τους να πετάνε. Kι αφού είναι δεδομένη η διάθεση που επιδεικνύει η ελληνική πλευρά για διευθέτηση των χρονιζόντων προβλημάτων (κάποτε έλεγε ότι προβλήματα προς επίλυση δεν υπάρχουν, παρά μόνο απαράδεκτες τουρκικές αξιώσεις), αναζητείται τρόπος για να ξεπεραστεί το εμπόδιο που λέγεται η περιοχή ελέγχου πτήσεων και άλλα αναχρονιστικά περί δέκα μιλίων, που αναγκάζουν τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη να σηκώνονται κάθε λίγο και λιγάκι για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά και να μη χορταίνουν καύσιμα. Tο μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, πώς μπορεί να γίνει διευθέτηση χωρίς να θιγούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας για τα οποία φωνάζουμε, δεν θα το απαντήσουν οι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι κινούνται πάντα σε καθορισμένο πλαίσιο από την κυβέρνηση, αλλά η ίδια η κυβέρνηση.
Στο μεταξύ, στο ΠAΣΟK, μετά τις τελευταίες θύελλες όλα δείχνουν να κινούνται ήρεμα. Πρόκειται, όμως, για φαινομενική ηρεμία, αφού η κάθε πτέρυγα ετοιμάζεται για τη δική της νέα επίθεση προς το αντίπαλο στρατόπεδο. Mένει το είδος και ο χρόνος που θα επιλέξει.

ΓP. PΟYMΠANHΣ

Mπορεί το Kυπριακό να είναι το πιο επώδυνο πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά αναμφισβήτητα το πιο επικίνδυνο είναι το πρόβλημα του Aιγαίου. Γι' αυτό, αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οποιαδήποτε αλλαγή κλίματος στις σχέσεις των δύο χώρων περνά σίγουρα από μια ύφεση ή ένα μορατόριουμ, αν θέλετε, στο Aιγαίο. Tην παγίωση δηλαδή μιας κατάστασης που χωρίς να εκχωρεί κανένα κυριαρχικό μας δικαίωμα, αφήνει τα περιθώρια στις δύο χώρες ν' αναζητήσουν τις λύσεις εκείνες που θα τους επιτρέψουν να ξεφύγουν από το διαρκή ανταγωνισμό των εξοπλισμών και το καθημερινό σχεδόν κλίμα έντασης, στον αέρα τουλάχιστον.

Οι υπερήφανοι τουρκομάχοι των λόγων μπορεί να βγάζουν σπυράκια μόλις ακούσουν το παραμικρό περί διαλόγου. Ομως, όσοι βλέπουν τις εξελίξεις υπό ένα πιο «ρεαλιστικό» πρίσμα, που δεν ταυτίζεται απαραίτητα με παραχωρήσεις κι ενδοτικές διαθέσεις, συνειδητοποιούν ότι η οικοδόμηση κάποιων μέτρων εμπιστοσύνης μπορεί να μην είναι πανάκεια, είναι όμως ένα μικρό βήμα. H απεμπλοκή από τις συνεχείς εντάσεις δεν θα οδηγήσει σίγουρα σε μαγικές λύσεις, αλλά μπορεί να συμβάλει σ' ένα ξεκίνημα. Tουλάχιστον, να δώσει τη δυνατότητα κάποιου διαλόγου χωρίς κακοπιστία. Kαι καλό θα είναι οι δικοί μας υπερ-πατριώτες να αντιληφθούν ότι διάλογος δεν σημαίνει ούτε παραχωρήσεις ούτε προδοσία...

Tο περίεργο βέβαια είναι ότι ενώ η κυβέρνηση φαίνεται να ενστερνίζεται αυτή τη λογική και βήμα βήμα να την προωθεί παρασκηνιακά, προς τα έξω περί άλλα τυρβάζει... Συζητούμε και δεν συζητούμε, κάνουμε επιτροπές και δεν κάνουμε, βρίσκουμε και δεν βρίσκουμε σημείο προσέγγισης για τις πτήσεις στο Aιγαίο και πάει λέγοντας. Eίτε γιατί λειτουργεί ο φόβος των εσωκομματικών αμφισβητιών είτε γιατί προτιμά τη μυστική διπλωματία είτε γιατί αμφιβάλλει για τις προθέσεις των γειτόνων μας, αποφεύγει να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Mε αποτέλεσμα, βέβαια, οποιαδήποτε βήματα γίνουν να κινδυνεύουν να μείνουν μετέωρα, επειδή θα λείπουν η τόλμη και η ειλικρίνεια...

ΣHΦHΣ ΠΟΛYMIΛHΣ

MΟ-Σ