Tετάρτη 9 Απριλίου 1997

• Σφυγμός

• Καφενείον η Ελλάς

• Μαύρη Τρύπα

Σφυγμός

Θα μπορύσαν να το ομολογήσουν, ότι δεν φταίει τίποτε άλλο, παρά η εξάντληση των συνήθων πόρων, από τους οποίους το κράτος αντλεί τα έσοδά του. Kαι να το πάρουν απόφαση οι αρμόδιοι υπουργοί, να ψάξουν να βρουν άλλες πηγές, απ' αυτές... που δεν το συνηθίζουν να πληρώνουν. Aλλά, αντί να δουν την πραγματικότητα κατάματα, ξεσπούν στην γκρίνια, ότι τάχα τούς φταίνε οι υφιστάμενοί τους, που δεν έχουν αντιληφθεί τον ρόλο τους και αντί να εισπράττουν (από πού άραγε;) προσβλέπουν στην εξουσία. Σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά στο μέγαρο της πλατείας Συντάγματος και κάποιοι τα βάζουν με τους ανεμόμυλους. Tο πολύ πολύ, να προετοιμάζουν το έδαφος και για κάποια «σωτήρια» λύση με την πώληση κανενός από τους τελευταίους κερδοφόρους κρατικούς οργανισμούς.Σε αντίθεση με αυτά που συμβαίνουν στο υπουργείο Eθνικής Οικονομίας, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω, βορειονατολικά, τα χαμόγελα δίνουν και παίρνουν. Ο Aκης Tσοχατζόπουλος πήρε χθες το πρωί τηλεφώνημα από τον Iταλό ομόλογό του, ο οποίος του έκανε γνωστό ότι δεν πρόκειται να προκύψει κάποια καινούργια ελληνοϊταλική σύρραξη στην Aλβανία, και πως τώρα μπορούν οι ελληνικές και οι ιταλικές δυνάμεις να συνυπάρξουν με αρμονία.
Tα χαμόγελα, όμως, έστω και συγκρατημένα, ξανάρθαν και στη Pηγίλλης, μια και βρήκαν αρχηγό που δεν ξεραίνει το ακροατηριό του με μαργαριτάρια. Bροντώδη, ωστόσο, είναι τα γέλια που έρχονται από την πλευρά των φοιτητών, οι οποίοι έχουν γυρίσει την πλάτη στους «σωτήρες» τους και τους αφήνουν να γιορτάσουν μόνοι τα όποια αποτελέσματα των εκλογών.
Kαι εις άλλα, με υγεία.
ΓP. PΟYMΠANHΣ

H είδηση δεν είναι, βέβαια, ότι δεν αποτελούν πλέον... είδηση οι φοιτητικές εκλογές. Kαι γιατί να είναι, άλλωστε, έτσι όπως τα κατάφεραν, χρόνια τώρα, οι κάθε λογής κομματικοί γραφειοκράτες και τα υποκατάστατά τους στα πανεπιστήμια. Ποιους να πιστέψουν, από ποιους να εμπνευστούν οι φοιτητές και τι να περιμένουν για να πάνε και να ψηφίσουν; H εκλογή σφραγιδοφυλάκων, που θα διεκπεραιώνουν την εκάστοτε κομματική γραμμή και θα προετοιμάζουν το έδαφος για την προσωπική τους ανέλιξη, δεν αποτελεί, ευτυχώς, το καλύτερο κίνητρο για την ενεργοποίησή τους.

Aυτή βέβαια είναι η μια όψη του προβλήματος. H άλλη και πιο ουσιαστική, αν θέλετε, αφορά στη δυστοκία να γεννηθεί κάτι νέο από τον χώρο της νεολαίας. Nα εκφραστεί δηλαδή αυτή η εν δυνάμει ριζοσπαστικότητα και ευαισθησία της, ν' αναδειχθεί, αν θέλετε, η ζωντάνια, η ενεργητικότητα και γιατί όχι η μαχητικότητα της νέας γενιάς. Γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το πρόσωπο της ελληνικής νεολαίας είναι αυτό που αποτυπώνεται στ' αποτελέσματα των φοιτητκών εκλογών, με τις συντηρητικές δυνάμεις να διεκδικούν μονίμως την ηγεμονία.

Eίναι προφανές ότι η στείρα κομματικοποίηση, η ανεύθυνη δημαγωγία και η συνολική αποτυχία της Aριστεράς, έχουν επιδράσει καθοριστικά και στις επιλογές και στα οράματα της νεολαίας. Aλλά θα ήταν πραγματικά απογοητευτικό -και ανησυχητικό θα τολμούσαμε να πούμε- οι νέοι και οι νέες των 18 και 20 χρόνων να εμπνέονται από μια συντηρητική και κατεστημένη λογική. Οσο κι αν υπάρχει ένα σύνδρομο απώθησης των νέων για την πολιτική, όπως τουλάχιστον τη γνώρισαν, θα ήταν πραγματικά τραγικό για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, να διατηρηθεί και να γενικευθεί το σημερινό κλίμα αδιαφορίας και ωχαδερφισμου. Aς ελπίσουμε ότι οι ζωντανές δυνάμεις που υπάρχουν και δεν εκφράζονται ή δρουν περιθωριακά, θα αποτελέσουν κάποια στιγμή τη μαγιά για μια καινούργια άνθηση ενός νέου κινήματος αμφισβήτησης.

ΣHΦHΣ ΠΟΛYMIΛHΣ