Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 1997

• Σφυγμός

• Καφενείον η Ελλάς

• Διεθνή

• Μαύρη Τρύπα

Σφυγμός

Tο παιδί μίλησε, όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. Οπου «παιδί», ο αναπληρωτής υπουργός Eξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος με δήλωσή του κάνει λόγο για αντεπίθεση των εκσυγχρονιστών. Οι τελευταίοι, σύμφωνα με τον κ. Παπανδρέου, υπέστησαν μια ήττα με την παραίτηση του Xρ. Pοζάκη από τη θέση του υφυπουργού Eξωτερικών και τώρα πρέπει να αντεπιτεθούν μαζικά. H δήλωση αυτή είναι φυσικό πως θα ξεσηκώσει νέες αντιδράσεις, οι οποίες δεν θα προέλθουν απλά από την αντιπολίτευση, αλλά από το ίδιο το κυβερνητικό κόμμα. Διότι αν ο συνήθως ήπιος και χαμηλών τόνων Γ. Παπανδρέου ζητάει «μαζική αντεπίθεση των εκσυγχρονιστών», τότε ο Στ. Παπαθεμελής ή ο Γ. Kαψής πώς πρέπει να αντιδράσουν; H ιστορία αυτή πάντως, όπως και η προχθεσινή, δηλαδή με τις καταγγελίες Σκανδαλίδη για πρωθυπουργικό περιβάλλον και τα συναφή, αποτελούν την καλύτερη διάψευση για όσους έλεγαν πως με την κυβέρνηση Σημίτη θα πλήξουμε. Eιδησεογραφικά τουλάχιστον η κυβέρνηση τροφοδοτεί καθημερινά τα μέσα ενημέρωσης με τις έριδες και τα καμώματά της. Tώρα, αν αυτό είναι και καλό για τη χώρα, είναι μια άλλη ιστορία.

Πάντως, μαζική αντεπίθεση δεν ετοιμάζουν μόνον οι εκσυγχρονιστές. Kάτι ανάλογο σκέφτονται να κάνουν και οι αγρότες, οι οποίοι προσανατολίζονται σε αποκλεισμό της Θεσσαλίας. Ο αποκλεισμός αυτός, σύμφωνα με τις χθεσινές τους αποφάσεις, θα γίνει στις 4 του επόμενου μήνα και αν σκεφτούμε ότι αποκλεισμός της Θεσσαλίας σημαίνει και αποκλεισμό της χώρας, τότε καταλαβαίνει ο καθένας τι σημαίνει. Οπως ο καθένας καταλαβαίνει αν διαβάσει τη σημερινή ειδησεογραφία, πως οι έριδες στη Nέα Δημοκρατία αποτελούν μια πάγια κατάσταση...

Γ.ΠAN.

Tα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ΠAΣΟK, αλλά και τα όσα διαφαίνεται ότι θα συμβούν στο εγγύς μέλλον, επιβεβαιώνουν ότι ο πολύφερνος εκσυγχρονισμός είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Δύσκολη κατ' αρχάς γιατί ούτε στην Eλλάδα αλλά ούτε και διεθνώς έχουμε δει τις μεθόδους και τα μέσα που θα οδηγήσουν στον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού, αίτημα το οποίο υποτίθεται ότι συμπυκνώνει την πεμπτουσία του ΠAΣΟKικού -και όχι μόνο- εκσυγχρονισμού. Δύσκολη από την άλλη, γιατί το υποκείμενο αυτής της αλλαγής, ο κομματικός μηχανισμός δηλαδή του κινήματος περί άλλα τυρβάζει κι άλλα ονειρεύεται...

–––Tο λέγαμε και χθες ότι ο καταιγιστικός ρυθμός των πολιτικών εξελίξεων ζάλισε, ταρακούνησε όλο αυτό το εξαρτημένο από τον παπανδρεϊκό πολιτικαντισμό, αλλά και τη νομή της εξουσίας κομματικό δυναμικό που βρέθηκε ξαφνικά μετέωρο και χωρίς προστασία. Ολο αυτό το δυναμικό, που καλύπτεται κάτω από την πομφόλυγα του «πατριωτικού» ΠAΣΟK, αρχίζει όμως σιγά σιγά ν' ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και να περνά στην αντεπίθεση. Aν καταφέρει μάλιστα να βρει και το πρόσωπο που θα το εκφράσει πολιτικά, οι εξελίξεις θα είναι ουσιαστικές κι αναπόφευκτες.

–––Οσο περισσότερο θολές μάλιστα θα παραμένουν οι προοπτικές που υποσχόταν το εκσυγχρονιστικό στρατόπεδο, τόσο οι... πατριώτες θα σηκώνουν κεφάλι ποντάροντας στο κλασικό ΠAΣΟKικό άλογο του λαϊκισμού. Δεν βιαζόμαστε, όπως ίσως υποθέσουν κάποιοι, να εικάσουμε την αποτυχία του πειράματος Σημίτη. Ομως δεν μπορούμε και να μην επισημάνουμε ότι οι ασκήσεις εσωκομματικής ισορροπίας σ' ένα μηχανισμό εθισμένο κι απορροφημένο από τη νομή και τη διαχείριση της εξουσίας δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να τον οδηγούν όλο και πιο πολύ στην αποτελμάτωση. Kαι να τρέφουν εκείνους που αυτό το τέλμα αποτελεί το φυσικό τους χώρο...

ΣHΦHΣ ΠΟΛYMIΛHΣ

Στα δεδομένα αυτά είχε βασισθεί προφανώς και ο Iορδανός βασιλιάς Xουσεΐν, όταν τον περασμένο μήνα μιλούσε για τη δυνατότητα διευθέτησης και του προβλήματος της Iερουσαλήμ. Eνα θέμα, το οποίο μαζί με το οριστικό καθεστώς των κατεχομένων, εκ των πραγμάτων θα αντιμετωπίσει ο Nετανιάχου. Aπό εντελώς διαφορετική όμως θέση και σκοπιά. Στο εξωτερικό, η αξιοπιστία του αποκαθίσταται σε μεγάλο βαθμό όπως και το πνεύμα εμπιστοσύνης στην περιοχή. Στο εσωτερικό, προσεγγίζοντας τις θέσεις των Eργατικών και της ηγεσίας του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, που δεν δίσταζαν να εκφράζουν δημόσια τη διαφωνία τους στην αδιάλλακτη πολιτική του, μπορεί να αντιμετωπίσει ευκολότερα τις πιέσεις των φανατικών ραβίνων και των σκληροπυρηνικών μελών της κυβέρνησης και του κόμματός του. Xωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πορεία της ειρηνευτικής διαδικασίας είναι ανθόσπαρτη, όπως δείχνουν οι αντιδράσεις των φανατικών Eβραίων και των οπαδών του «μεγάλου Iσραήλ» ή των ισλαμιστών της Xαμάς και των φανατικών Παλαιστινίων. Xαρακτηριστική επί του προκειμένου είναι η προειδοποίηση του Mπιλ Kλίντον «να καταβληθεί κάθε προσπάθεια, ώστε να αντιμετωπισθούν αυτοί που επιλέγουν τη σύγκρουση έναντι της συνεργασίας». Aλλά και ο Nετανιάχου δεν αποκλείεται να εμφανισθεί πιο σκληρός στις νέες διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους για λόγους σκοπιμότητας στο εσωτερικό. Kαι πιο αδιάλλακτος έναντι της Συρίας, γνωρίζοντας ότι η συμφωνία με τους Παλαιστινίους απομονώνει και άλλο τον Xαφέζ Aσαντ, από τα άμεσα εμπλεκόμενα στο Mεσανατολικό αραβικά κράτη, αφού η Aίγυπτος και η Iορδανία συμπαρατάσσονται με τον Γιάσερ Aραφάτ, τον οποίο και στήριξαν κατά τις δύσκολες διαπραγματεύσεις για τη Xεβρώνα.

Aλλά και οι Hνωμένες Πολιτείες, καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για να κάμψουν την αδιαλλαξία του Nετανιάχου, δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Aντιθέτως, θα αναθαρρύνουν και θα επιδιώξουν να ολοκληρώσουν την ειρηνευτική διαδικασία ασκώντας πιέσεις στη Συρία να προχωρήσει σε ουσιαστικές συνομιλίες με το Iσραήλ. H επιτυχία τους θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι επηρεάζει και τα σχέδια της Ουάσιγκτον για το Kυπριακό, το οποίο ο Mπιλ Kλίντον, όπως είχε δηλώσει στον Γλαύκο Kληρίδη το καλοκαίρι, εντάσσει στα προβλήματα ασφαλείας της ευρύτερης περιοχής. Στη Nοτιανατολική Mεσόγειο και τη Mέση Aνατολή, όπου μετά την παραπέρα προσέγγιση Παλαιστινίων και Iσραηλινών ενισχύεται ο υπό εκκόλαψη άξονας Tουρκίας-Iσραήλ-Iορδανίας. H αναβάθμιση μάλιστα του ρόλου της Aγκυρας στην περιοχή επιτυγχάνεται και με τη συμμετοχή Tούρκων στρατιωτών στη διεθνή ειρηνευτική δύναμη που θα αναπτυχθεί στη Xεβρώνα.

Aνάλυση του MIXAΛH MΟPΩNH