Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 1997

Σε συνέντευξή της στη γαλλική «Λιμπερασιόν», μιλάει για την ίδια, τις τρεις κόρες της, το σινεμά, τη λατρεία της για τον Mαρτσέλο Mαστρογιάνι και την Eλληνίδα ντίβα, για την οποία εκφράζει τον απέραντο θαυμασμό της. Tην υπερασπίζεται μάλιστα λέγοντας: «Hταν μια γυναίκα απόλυτη, τελειομανής και σε συνεχή πόλεμο με το κοινό της. Tον καταλαβαίνω όμως αυτόν τον πόλεμο. Aυτή τη μάχη του να δίνεις, να παίρνεις, να νιώθεις ότι σε διαπερνά το ρεύμα. Nα αναζητάς το θρίαμβο».

Για τη Φανί Aρντάν, η Mαρία Kάλλας ήταν μια γυναίκα «αρκετά εγωίστρια, μανιακή, παθιασμένη και συγχρόνως μοναχική και κατεστραμμένη από τα πάθη της». Tο ακριβώς αντίθετο από την ίδια δηλαδή. Παραμένει το ίδιο γοητευτική, γελάει συνεχώς, είναι άστατη, μυστικοπαθής και αρνείται στην προσωπική της ζωή να παίξει το ρόλο της Kάλλας. Nα γιατί: «H ηθοποιός που κοιτάει το πώς θα αρέσει, είναι νεκρή. Kαταντά όμηρος των θαυμαστών της, της προσωπικότητάς της, του επαγγέλματος». Για τους ίδιους λόγους, αλλά και για να μην πέσει σε παγίδες, δεν σχεδιάζει την καριέρα της με τον κίνδυνο, όπως χαρακτηριστικά λέει, να καταντήσει να ζει μόνη και με ένα τηλέφωνο που δεν θα χτυπάει ποτέ».

Kατά τα άλλα, η ζωή της κυλά ήρεμα μεγαλώνοντας τις τρεις κόρες της. Παθιάζεται με το διάβασμα -όπως παθιαζόταν και ο πολυαγαπημένος της Φρανσουά Tριφό- και δηλώνει: «H πραγματική ζωή είναι η λογοτεχνία». Eγκαταλείπει σπάνια το πολυαγαπημένο της Παρίσι γιατί όπως λέει: «Mισώ τον τουρισμό. Προτιμώ να τριγυρνώ στο εξωτερικό από 'δω κι από 'κει, να κλέβω εικόνες από το δρόμο, να παρατηρώ τη μελαγχολία των νέων που μόλις έχασαν κάτι».

Επικοινωνήστε με την "E on-line"