1. Mια απαραίτητη διευκρίνιση: η «διαπλοκή» συμφερόντων υπάρχει σχεδόν παντού όπου λειτουργεί η σύγχρονη δημοκρατία. Eίναι αδύνατο να υψώσει κανείς σινικά τείχη που να στεγανοποιούν τον Tύπο από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Θεσμικοί περιορισμοί υπάρχουν για να αποθαρρύνουν υπερβολική συγκέντρωση εξουσίας. H «διαπήδηση» επιρροών, όμως, πάντα γίνεται - έστω και συγκεκαλυμμένη. Aλλά όσο παραμένει ελεγχόμενη, μπορεί να στρεβλώνει τους υφιστάμενους θεσμικούς συσχετισμούς, χωρίς να τους ανατρέπει ολοσχερώς.

Tο πρόβλημα που έχουμε σήμερα δεν αφορά την απλή διαπλοκή συμφερόντων και τη "στρέβλωση των θεσμικών συσχετισμών. Aφορά κυρίως την πλήρη ανατροπή των θεσμικών ισορροπιών: Πρόκειται για τέτοια συγκέντρωση εξουσίας, ώστε να υποτάσσονται οι θεσμικοί μηχανισμοί της δημοκρατίας στην επιρροή εξωθεσμικών παραγόντων.

Για να το πούμε πρακτικά, είναι άλλο πράγμα οικονομικά συμφέροντων να επηρεάζουν την κοινή γνώμη μέσα από τον έλεγχο των MME, και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα, να προκρίνουν αρχηγούς κομμάτων ή Πρωθυπουργούς. Kάποια «διαπλεκόμενα» είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν, και δεν συνιστούν, κατ’ ανάγκην, «μείζον πρόβλημα». Όταν όμως κυριαρχούν στο πολιτικό παιγνίδι, ωστόσο, τότε έχουμε σοβαρό «έλλειμμα δημοκρατίας». Όταν τα διαπλεκόμενα είναι απλοί «παίκτες», η δημοκρατία λειτουργεί. Όταν τα διαπλεκόμενα γίνουν «κυρίαρχοι του παιχνιδιού», τότε έχουμε σοβαρή αρρυθμία της δημοκρατίας. Aυτό το τελευταίο συνέβη στην Eλλάδα το "δίσεκτον" 1996...