ΣΚΕΨΕΙΣ (22-12-99)

Υποβάθμιση
Χθες, ακόμα κι οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ παραδέχθηκαν ότι οι καταλήψεις στα δημόσια σχολεία φθίνουν. Οι λόγοι είναι προφανείς. Η κρατική εξουσία είναι μοιραίο να επιβάλλεται όταν το αποφασίζει. Οι αντιδρώντες δεν ήταν εις θέσιν φυσικά να προκαλέσουν κοινωνική εξέγερση. Πολλώ μάλλον που το ΚΚΕ, το οποίο τους υποκινούσε, είχε απομείνει απελπιστικά μόνο στην προσπάθειά του αυτή. Ομως, ο σταδιακός εκφυλισμός των καταλήψεων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η δημόσια εκπαίδευση θα αρχίσει να λειτουργεί καλύτερα, απ' ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν. Αντιθέτως, το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο δημόσιο σχολειό είναι τόσο άσχημη, που δεν πρόκειται να βελτιωθεί στο εγγύς μέλλον. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η αναστάτωση στην εκπαίδευση εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Το πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι βαθύτερο. Αφορά στην συνεχή υποβάθμισή της την τελευταία εικοσαετία. Οταν εξαιτίας της επιπολαιότητας των κατά καιρούς κυβερνώντων και της αδιαφορίας των καθηγητών, που νοιάζονται αποκλειστικά και μόνον για το προσωπικό τους συμφέρον, το δημόσιο σχολείο έχανε σταδιακά την αξία του. Οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις, που έμεναν ημιτελείς, επέτρεπαν στους διαρκώς παραπονούμενους εκπαιδευτικούς να απέχουν ουσία του διδακτικού τους έργου. Και το σχολείο εγκατελείπετο στην τύχη του. Με θύματα τους μαθητές, που όσοι είχαν τη δυνατότητα στρέφονταν στην ιδιωτική εκπαίδευση και στο φροντιστήριο. Κι όσοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα έμεναν εκτός της αγοράς διαπιστώνοντας την φενάκη της «δωρεάν» παιδείας. Οι συνθήκες αυτές δεν διαφαίνεται ότι θα αλλάξουν στο προσεχές μέλλον. Το φροντιστήριο ακμάζει. Και οι καθηγητές δεν θα επιτρέψουν την κατάργησή του, όσο κι αν ο Αρσένης υποστηρίζει ότι θα το καταστήσει άχρηστο. Τα ιδιωτικά σχολεία «φυτρώνουν» σαν τα μανιτάρια, ιδίως στο Λεκανοπέδιο. Και αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των μαθητών, χαμηλότερων κυρίως εισοδημάτων, που εγκαταλείπει το σχολείο και οδηγείται μοιραία στο περιθώριο. Οι ευθύνες για την κατάσταση αυτή βαρύνουν όλους. Από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αντί να χρησιμοποιεί τα χρήματα για τη συντήρηση των σχολείων τα διαθέτει σε άλλες «ανάγκες» της, και τους εκπαιδευτικούς. Οι μόνοι που δεν φέρουν ευθύνη για την κατάσταση αυτή είναι οι μαθητές. Είναι μοιραίο να αντιδρούν έτσι οι μαθητές, που διαπιστώνουν ότι ζουν σε ένα ζοφερό περιβάλλον, στο οποίο το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει τα εφόδια για να επιβιώσουν στο ανταγωνιστικό τοπίο της νέας τάξης πραγμάτων.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΒΕΡΔΟΥ

	ΣΚΕΨΕΙΣ (22-12-99)
Υποβάθμιση	Χθες, ακόμα κι οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ παραδέχθηκαν ότι οι καταλήψεις στα δημόσια σχολεία φθίνουν. Οι λόγοι είναι προφανείς. Η κρατική εξουσία είναι μοιραίο να επιβάλλεται όταν το αποφασίζει. Οι αντιδρώντες δεν ήταν εις θέσιν φυσικά να προκαλέσουν κοινωνική εξέγερση. Πολλώ μάλλον που το ΚΚΕ, το οποίο τους υποκινούσε, είχε απομείνει απελπιστικά μόνο στην προσπάθειά του αυτή. Ομως, ο σταδιακός εκφυλισμός των καταλήψεων δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η δημόσια εκπαίδευση θα αρχίσει να λειτουργεί καλύτερα, απ' ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν. Αντιθέτως, το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στο δημόσιο σχολειό είναι τόσο άσχημη, που δεν πρόκειται να βελτιωθεί στο εγγύς μέλλον. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η αναστάτωση στην εκπαίδευση εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Το πρόβλημα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι βαθύτερο. Αφορά στην συνεχή υποβάθμισή της την τελευταία εικοσαετία. Οταν εξαιτίας της επιπολαιότητας των κατά καιρούς κυβερνώντων και της αδιαφορίας των καθηγητών, που νοιάζονται αποκλειστικά και μόνον για το προσωπικό τους συμφέρον, το δημόσιο σχολείο έχανε σταδιακά την αξία του. Οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις, που έμεναν ημιτελείς, επέτρεπαν στους διαρκώς παραπονούμενους εκπαιδευτικούς να απέχουν ουσία του διδακτικού τους έργου. Και το σχολείο εγκατελείπετο στην τύχη του. Με θύματα τους μαθητές, που όσοι είχαν τη δυνατότητα στρέφονταν στην ιδιωτική εκπαίδευση και στο φροντιστήριο. Κι όσοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα έμεναν εκτός της αγοράς διαπιστώνοντας την φενάκη της «δωρεάν» παιδείας. Οι συνθήκες αυτές δεν διαφαίνεται ότι θα αλλάξουν στο προσεχές μέλλον. Το φροντιστήριο ακμάζει. Και οι καθηγητές δεν θα επιτρέψουν την κατάργησή του, όσο κι αν ο Αρσένης υποστηρίζει ότι θα το καταστήσει άχρηστο. Τα ιδιωτικά σχολεία «φυτρώνουν» σαν τα μανιτάρια, ιδίως στο Λεκανοπέδιο. Και αυξάνεται καθημερινά ο αριθμός των μαθητών, χαμηλότερων κυρίως εισοδημάτων, που εγκαταλείπει το σχολείο και οδηγείται μοιραία στο περιθώριο. Οι ευθύνες για την κατάσταση αυτή βαρύνουν όλους. Από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που αντί να χρησιμοποιεί τα χρήματα για τη συντήρηση των σχολείων τα διαθέτει σε άλλες «ανάγκες» της, και τους εκπαιδευτικούς. Οι μόνοι που δεν φέρουν ευθύνη για την κατάσταση αυτή είναι οι μαθητές. Είναι μοιραίο να αντιδρούν έτσι οι μαθητές, που διαπιστώνουν ότι ζουν σε ένα ζοφερό περιβάλλον, στο οποίο το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει τα εφόδια για να επιβιώσουν στο ανταγωνιστικό τοπίο της νέας τάξης πραγμάτων. Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΒΕΡΔΟΥ