ΠΡΟ-ΒΟΛΕΣ (29-09-99)
Σώστε το χορό	Συμβαίνει και στις καλύτερες ομάδες... Χορογράφοι και χορευτές προγραμματίζουν παραστάσεις, χρωστάνε στους τεχνικούς, στους συνεργάτες της ομάδας που εργάζονται μήνες «αφιλοκερδώς», φτάνει η μέρα της πρεμιέρας, χρωστάνε και στον εαυτό τους, στο τέλος παίρνουν δάνειο από την τράπεζα για να μην μπουν φυλακή. Καθημερινές ιστορίες χορευτικής τρέλας; Χορευτές και χορογράφοι θεωρούνται ακόμη και σήμερα οι «φτωχοί συγγενείς» της παρέας, αν και έχουν αποδείξει ότι υπάρχει κοινό και αναγνώριση. Χρήματα δεν υπάρχουν, χώροι ούτε για αστείο. Μόλις προσπαθήσουν να απεξαρτηθούν από το κράτος, αντιμετωπίζουν την αδιαφορία της ιδιωτικής χορηγίας, έρχονται σε αδιέξοδο αφού ούτε ευρωπαϊκά προγράμματα μπορούν να διεκδικήσουν. Το ΥΠΠΟ είναι και πάλι στη μέση. Το θέατρο υποφέρει επίσης. Για τους ανθρώπους του θεάτρου είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα, μια και οι παραστάσεις και το χειροκρότημα διαρκούν περισσότερο. Ο χορός είναι η τέχνη του σώματος. Καμία χορευτική ομάδα δεν μπορεί να ...κάνει υπερωρίες. Οι ομάδες απέκτησαν και σωματείο. Θα δώσουν μάλιστα στα μέσα Οκτωβρίου και μια παράσταση για τους σεισμοπαθείς. Τους χορευτές όμως ποιος θα τους σώσει; Περιμένουν τις επιχορηγήσεις -γενναιόδωρες και μη- από τον περασμένο Μάρτιο. Τσεκ, ούτε για δείγμα. Η εφορία όμως παραμονεύει. Ομάδες που λειτουργούν σαν τσιγγάνες, ομάδες που υπέγραψαν άλλοι την καταδίκη τους, ομάδες που έβαλαν λουκέτο, ομάδες σόλο. Οι προφορικές συμφωνίες αιωρούνται στο κενό, οι καθημερινές συναλλαγές συνοδεύονται από αόριστη πίστωση χρόνου και τα στοιβαγμένα χρέη ξυπνούν εφιάλτες. Οι μέρες περνούν, οι μήνες, τα χρόνια, και ο χορός επαιτεί, διεκδικεί, εκλιπαρεί, ελπίζει. Και οι χορευτές παλεύουν με τα φαντάσματα, απογοητεύονται, πληρώνουν τα χρέη από την τσέπη τους. Μήπως πρέπει να μπουν και οι ομάδες χορού στο χρηματιστήριο, έστω και στην παράλληλη αγορά; Μετοχές με προοπτικές: Εδάφους, Οκτάνα, Ροές, Ανάλια, Sine Qua Non, Λάθος κίνηση, τώρα και Χορευτικόλ... ΣΑΝΤΥ ΤΣΑΝΤΑΚΗ