ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (29-09-99)
Οβιδιακές μεταμορφώσεις	Προ δεκαπενθημέρου «όλος ο κόσμος» αποδεχόταν την αγορά, όπως ο ίδιος σημείωνε προκαλώντας ρίγη αποτροπιασμού στις τάξεις της γαλλικής Αριστεράς και ως εκ τούτου, οι μαζικές απολύσεις της Μισλέν ήταν κάτι στο οποίο η κυβέρνησή του δεν θα μπορούσε να παρέμβει χωρίς καταστρεπτικά αποτελέσματα. Σήμερα δηλώνει έτοιμος και πρόθυμος να λάβει δρακόντεια μέτρα καταπολέμησης των απολύσεων, της υποαπασχόλησης και των λοιπών ακροτήτων του αχαλίνωτου καπιταλισμού... Οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του Γάλλου πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν, παλαιοσοσιαλιστής όταν ανέλαβε την εξουσία, σοσιαλνεοφιλελεύθερος στη συνέχεια και υπέρμαχος τώρα των δικαιωμάτων του εργάτη, εντυπωσιάζουν τους αναλυτές και πυροδοτούν τη φαντασία των γελοιογράφων. Εν τέλει όμως είναι ευεξήγητες. Ο Λιονέλ Ζοσπέν γνωρίζει (και το έχει αποδείξει) ότι τα όνειρα της παραδοσιακής γαλλικής Αριστεράς δεν μπορούν να ανθήσουν σε αυτή την εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Γνωρίζει επίσης ότι το διπλό θεμέλιο του πραγματικού στόχου, της προεδρίας της Δημοκρατίας, θα είναι αναπόφευκτα το παράδοξο σύμπλεγμα της αποτελεσματικής διαχείρισης της οικονομίας με την εξυπηρέτηση των ονείρων ακριβώς και προσδοκιών των Αριστερών και Κεντροαριστερών ψηφοφόρων που του χάρισαν ανέλπιστα την πρωθυπουργία για να τον μεταθέσουν, όπως ελπίζει, στην προεδρία της Δημοκρατίας το 2002. Ωστόσο, η οργή και συσπείρωση της κυβερνητικής Αριστεράς για την αντιμετώπιση του σοσιαλφιλελεύθερου Ζοσπέν απείλησε να απομονώσει τον πρωθυπουργό από τη φυσική του δεξαμενή ψηφοφόρων και μια αποτυχία της τολμηρής, με τα γαλλικά δεδομένα, οικονομικής του πολιτικής θα έχει το αυτό αποτέλεσμα. Η «πράσινη» Ντομινίκ Βουανέ ομολογεί ότι οι συνεχείς μεταστροφές της προξενούν ίλιγγο, αλλά ποιος ξέρει... Ισως αυτή η πολιτική φυγοκέντρηση αποδώσει τελικά το κατάλληλο μίγμα, εάν βέβαια δεν διαρραγεί προηγουμένως από την πίεση το δοχείο από το οποίο ο διοπτροφόρος δερβίσης του Οτέλ Ματινιόν ευελπιστεί να αντλήσει, το 2002, την κρίσιμη ψήφο. ΚΩΝ. ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ