ΣΤΑΣΕΙΣ (24-09-99)

Ποδήλατο

Αμάχητος ο έρωτάς μας για το αυτοκίνητό μας, έχει ήδη δώσει λαβή για την εκπόνηση ειδικών μελετών από ψυχολογούντες οι οποίοι, ζηλώσαντες το κλέος του Φρόιντ, αναζητούν εύηχο όνομα του συμπλέγματος αυτού που θριαμβεύει στον μηχανοκρατούμενο καιρό μας. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι θα θέλαμε κι εμείς να «γίνουμε Ευρωπαίοι», και όχι απλώς σαν ηθοποιοί ενός «συμβολισμού» που εξαντλείται στο αβανταδόρικο θέαμά του και στην αυτοειδωλολατρία του. Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουμε να χρησιμοποιούμε του λοιπού ποδήλατο, και όχι για μία μέρα μονάχα, όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν και άλλοι πολιτικοί στο Βέλγιο, την Ιταλία και τη Γαλλία, η πράξη των οποίων μάλλον δεν θα έχει σοβαρότερο αντίκτυπο από ό,τι η οικολογικά ποζάτη εμφάνιση Ελλήνων πολιτευομένων επί «φιλοπεριβαλλοντικής» μοτοσικλέτας - και δίχως κράνος, βέβαια, γιατί αλλιώς πώς θα έβγαιναν οι ωραίες αυτοδιαφημιστικές φωτογραφίες; Τι θα κάναμε, λοιπόν; Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε σε πόλεις όπως η Αθήνα και οι δεκάδες ανά την Ελλάδα κακομικρογραφίες της (γιατί υπάρχουν και άλλες, το Μεσολόγγι λ.χ., που ευνοούν τη χρήση του ποδήλατου); Πού είναι τάχα οι ειδικές λωρίδες, τουλάχιστον στις λεωφόρους, που τις ζητάνε χρόνια τώρα, εις μάτην, οι οπαδοί του ποδήλατου, ώστε να μην αισθάνονται σαν στόχοι προς εξόντωση από τους δεδομένα εγωπαθείς αυτοκινητούχους (ας το μελετήσουν και αυτό οι ψυχολόγοι: με άλλη λογική οδηγούμε το τετράτροχό μας, λογική ιμπεριαλιστική, και με άλλη, καρτερική, το ποδήλατό μας· ψυχικοί χαμαιλέοντες, αλλάζουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο ανάλογα με το τιμόνι που κρατάμε). Ποιος είναι διατεθειμένος, όχι απλώς να εισπράξει λοιδορίες (όπως οι μετανάστες, που χρησιμοποιούν ποδήλατο εξ ανάγκης), αλλά να παίξει το κεφαλάκι του κορόνα-γράμματα στη ζούγκλα της κυκλοφορίας; Είναι, βέβαια, αδιανόητο να αναζητούμε πρόβλεψη για τη χρήση του ποδήλατου σε πόλεις που κατασκευάστηκαν χωρίς την παραμικρή πρόνοια για τον όγκο των ίδιων των αυτοκινήτων που τις καταπλακώνουν, αρπάζοντας πλέον και το έσχατο ακάλυπτο χιλιοστό. Το «εική και ως έτυχε» είναι η σταθερότερη πολιτική μας. Απόδειξη, άλλη μία, το γεγονός ότι ετοιμάζουμε ολόκληρο μετρό και δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα να δημιουργηθούν κοντά τους κόμβους του χώροι στάθμευσης και σταθμοί μετεπιβίβασης όσων χρησιμοποιούν αστικά λεωφορεία. Και ακόμη δεν έχουμε ακούσει, ως προς αυτό, κανένα επιχείρημα αναλόγου οξύνοιας με εκείνο το υπουργικό ότι στο μετρό δεν θα υπάρχουν συστήματα κλιματισμού για να μην αρρωσταίνουν οι επιβάτες από την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας.

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ