ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (10-09-99)
Το μέγεθος της καταστροφής	Κάθε ώρα και μέρα που περνάει αποκαλύπτεται ότι το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε ο σεισμός της Τρίτης είναι μεγαλύτερο από αυτό που νομίζαμε την προηγούμενη ώρα ή μέρα. Ορθότατα οι κρατικές υπηρεσίες και τα ΜΜΕ (τα τελευταία και από αθεράπευτο μελοδραματισμό) συγκέντρωσαν την προσοχή τους στους εγκλωβισμένους. Η ανθρώπινη ζωή έχει απόλυτη προτεραιότητα! Ορθότατα επίσης σχολιάζεται από τις εφημερίδες, ότι αυτή τη φορά η κρατική μηχανή και διάφορες ανεξάρτητες υπηρεσίες (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, νοσοκομεία) κινήθηκαν γρήγορα και συντονισμένα. Γρήγορα όμως και συντονισμένα για μέγεθος καταστροφής που φαίνεται ότι είναι αρκετά μικρότερο από το πραγματικό. Είναι, ίσως, πολύ νωρίς ακόμα για να έχουμε πλήρη χαρτογράφηση των κατεστραμμένων περιοχών, μια δουλειά που πρέπει να γίνει με μέγιστη επιμέλεια αλλά και ειλικρίνεια. Οι πολιτικοί ας σταματήσουν τις βόλτες και τις περιοδείες στις κατεστραμμένες περιοχές, συνοδευόμενοι πάντοτε από τα γνωστά «κανάλια». Δεν προσφέρουν τίποτα, μάλλον εξοργίζουν τον κόσμο. Καλές είναι και οι προσευχές του Αρχιεπισκόπου. Αν όμως κινητοποιούσε και τους εφημερίους και τις ενορίες και αν τους παρείχε τα μέσα για την άμεση ανακούφιση των πληγέντων, θα ήταν καλύτερα. Και βέβαια θα σημειώσουμε πάλι την πλήρη εξαφάνιση των πολιτικών νεολαιών και των τοπικών κομματικών οργανώσεων. Θα τους ξαναδούμε πάλι ως αφισοκολλητές ή με ντουντούκες και πλακάτ να παρεμποδίζουν... «ηρωικώς» την κυκλοφορία στους κεντρικούς δρόμους! Αν κρίνουμε από τις εκκλήσεις των πληγέντων προς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, είδος πρώτης ανάγκης είναι οι πολιτικοί μηχανικοί και τα ειδικά συνεργεία οικοδόμων, κατάλληλα εξοπλισμένα. Να γνωματεύσουν, έστω πρόχειρα, για την κατάσταση των κτιρίων και να αφαιρέσουν εκείνα τα μέλη της οικοδομής που υπάρχει κίνδυνος να πέσουν. Ακουσα ανθρώπους να λένε ότι πληρώνουν όσα όσα, αλλά δεν μπορούν να βρουν πολιτικό μηχανικό και συνεργείο οικοδόμων. Δεν ξέρω πόσο νόμιμη και εφικτή θα ήταν η περιορισμένη επιστράτευση πολιτικών μηχανικών και οικοδόμων, όχι για την ανοικοδόμηση αυτών των περιοχών, αλλά για την άμεση αντιμετώπιση του κινδύνου από τραυματισμένες οικοδομές. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια πόσοι είναι οι άστεγοι, γιατί για να είναι κανείς «επισήμως» άστεγος θα πρέπει να χαρακτηρισθεί το σπίτι του μη κατοικήσιμο. Το βέβαιο είναι ότι οι άστεγοι αυτή τη στιγμή είναι περισσότεροι, ίσως, πολύ περισσότεροι των 16.000 που αναφέρουν οι επίσημες ανακοινώσεις. Και αυτοί οι άνθρωποι δεν χρειάζονται απλώς σκηνές, αλλά καταυλισμούς έστω με σκηνές, που να μπορούν να προσφέρουν τρεις στοιχειώδεις υπηρεσίες: ύδρευση, αποχέτευση και τροφή! Δεν έχει, φυσικά, αποτιμηθεί ακόμη το οικονομικό μέγεθος της καταστροφής. Οποιο όμως και να είναι θα πρέπει να καλυφθεί, ακόμη και με πολιτική συμφωνία των κομμάτων. Ας μην ακούσουμε πάλι αυτά που συνήθως ακούμε σε αυτές τις περιπτώσεις: Οι άλλοι είναι ανίκανοι, αλλά εμείς είμαστε καλύτεροι και ικανότεροι! Κοινή είναι η ευθύνη όλων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της καταστροφής. Αν διαφωνούν με τα μέτρα που ήδη έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση να προτείνουν τα δικά τους μέτρα, αλλά υπεύθυνα και όχι με διάθεση ανέξοδης και ανεύθυνης προεκλογικής πλειοδοσίας. Είναι ευκαιρία να συναινέσουν και να συναποφασίσουν: Τι θα προσφέρουν: «αποζημίωση στους σεισμοπαθείς» ή σχεδιασμένη από την αρχή ανοικοδόμηση όλων αυτών των περιοχών, που ήταν κακοκτισμένες πρόχειρα, άναρχα και αυθαίρετα. Τα δύο μοντέλα είναι ριζικώς διαφορετικά. Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ