ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ (09-09-99)
Νίκη	Για τον «θεατρικό κόσμο της πολιτικής διασκέδασης» έκανε χθες λόγο ένας Γερμανός πολιτικός επιστήμονας σε μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας. Την ίδια στιγμή, ο Βαυαρός Χριστιανοκοινωνιστής Μίχαελ Γκλος δήλωνε γεμάτος ικανοποίηση ότι οι τελευταίες εκλογές στη Γερμανία αποτέλεσαν νίκη ενός καθαρά δικομματικού συστήματος, αφού τα μικρότερα κόμματα καταποντίστηκαν. Εξέλιξη που, κατά τη γνώμη του, είναι ιδιαίτερα θετική και δεν απειλεί την «ώριμη» γερμανική Δημοκρατία. Η επικράτηση ενός τέτοιου δικομματισμού κατά τα αμερικανικά πρότυπα όμως δείχνει να βολεύει όχι μόνο τη συντηρητική παράταξη. Και οι σοσιαλδημοκράτες του Γκέρχαρντ Σρέντερ δεν θα είχαν αντίρρηση για την επικράτηση ενός τέτοιου μοντέλου. Αφενός γιατί θα επιβεβαίωνε τη θεωρία πολλών, ότι «όλοι ανήκουμε στη μεσαία τάξη» και το πώς ψηφίζουμε είναι πλέον θέμα... γούστου και όχι «περιττών» ιδεολογικών αναζητήσεων. Αφετέρου θα απήλλασσε και τα δύο μεγάλα κόμματα από την ενοχλητική διαδικασία υποχωρήσεων απέναντι σε μικρούς κυβερνητικούς εταίρους, που ζητούν δυσανάλογα των μεγεθών τους πολιτικά ανταλλάγματα για την παροχή κυβερνητικής υποστήριξης. Τέλος, θα διασφάλιζε στους εκπροσώπους της «ελίτ» της πολιτικής το μερίδιό τους στην εξουσία, ακόμα και αν δεν τύχαινε να είναι οι εκάστοτε κυβερνώντες μέσω ενός μοιράσματος της εξουσίας, που δεν θα είχε υποχρεωτικά τη μορφή «μεγάλου συνασπισμού». Θα μπορούσε να λάβει χώρα σε πολύ μεγαλύτερο βάθος και εύρος και να διαθέτει έτσι και πολύ μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και διάρκεια ζωής. ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΓΥΡΟΣ