Τάγμα Ευσχημόνων
Τι από τα τρία είναι επωφελέστερο... για το Εθνος! Να είσαι σπόνσωρ - αφεντικό του λαοφιλούς Ολυμπιακού; Να είσαι χορηγός στο Μέγαρο Μουσικής; ‹Η να είσαι οφφιτσιάλιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία του κ. Χριστοδούλου, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, από του άμβωνος της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην Πλάκα, μας φλόμωσε πάλι με αφόρητες κοινοτοπίες φθηνού σαμαρειτισμού, ενώπιον των προς τούτο προσκληθέντων καναλίων, προθύμων πάντοτε να τις επαναλαμβάνουν ηλιθίως, όλα δε... κατ' αποκλειστικότητα! Θα νομίζετε ασφαλώς ότι σε ημέρα υψηλοτάτου καύσωνος και χάριν θερινής παιδιάς διατυπώνω προς όλους τους μεγαλόσχημους, ευσχήμονες και μη, το δύσκολο αυτό τρίλημμα. Λάθος μέγα... Θα έχετε, κατ' αρχήν, προσέξει τη διαβάθμιση των όρων στην κλίμακα ευγενείας των λέξεων. Για τον Ολυμπιακό, που έλκει την καταγωγή του από λεμβούχους, καραγωγείς και φορτοεκφορτωτές, κοινώς βαστάζους, χρησιμοποιούμε τη λέξη, σπόνσωρ και αφεντικό. Για το Μέγαρο Μουσικής την αρχαιοπρεπή, «χορηγός». Και για την Εκκλησία του κ. Χριστοδούλου την ευαγγελική λέξη «ευσχήμων» και τη βυζαντινή (του Ιερού Παλατίου) οφφιτσιάλιος. Ασφαλώς η διαβάθμιση αυτή αντιστοιχεί και στην κοινωνικής (ουχ ήττον και κερδοσκοπική) αξία εκάστης των ως άνω λειτουργιών. Σκεφθείτε! Ποιο κοινωνικό και άλλο κέρδος μπορεί να αποκομίσει ο κ. Κόκκαλης, όταν μία ή δύο φορές το χρόνο τον συλλαμβάνει η τηλεόραση στις κερκίδες του σταδίου, περιβαλλόμενο από χύδην «γαύρους», φωνασκούντας και ασχημονούντας; Μεγαλύτερο πρόβλημα έχει ο κ. Γ. Βαρδινογιάννης. Οι οπαδοί του εκτός του ότι είναι «ξενέρωτοι» είναι και απελπιστικά ολιγάριθμοι. Και στο μέλλον θα είναι ολιγότεροι... Κάπως καλύτερα είναι τα πράγματα με τους χορηγούς του Μεγάρου Μουσικής. Πρώτα πρώτα, από απόψεως κουλτούρας είναι μερικά σκαλοπάτια πιο πάνω, τόσο που σχεδόν δεν το αντέχουν, γι' αυτό συχνά συλλαμβάνονται να χασμώνται, εξουθενωμένοι στη μεγάλη αίθουσα. Το υπομένουν όμως καρτερτικά, γιατί στόχος δεν είναι η μεγάλη αίθουσα, στόχος είναι τα λαμπερά φουαγιέ, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά του Μεγάρου και της κοινωνίας μας. Εκεί πράγματι μπορεί κανείς να συναντήσει σημαντικούς κυρίους και απαστράπτουσες κυρίες, να ανταλλάξει απόψεις (οποιεσδήποτε) μαζί τους και να τους σφίξει το χέρι. Επειτα, θα γραφεί το όνομά του σ' εκείνους τους μπερντέδες που κρέμονται από πάνω ώς κάτω του Μεγάρου, στην καρδιά της Αθήνας, να τους χαζεύουν οι διερχόμενοι. Παρ' όλα αυτά το κοινωνικό κέρδος, σε σχέση με τη δαπάνη, είναι μικρό. (Αλήθεια, καταβάλλουν στον κ. Δρυ το 20% επί της χορηγίας; Το ρωτάω από περιέργεια). Αυτά προφανώς εσκέφθη ορθότατα ο κ. Χριστόδουλος και αποφάσισε να ιδρύσει το «Τάγμα των Οφφιτσιαλίων ή Ευσχημόνων», στο οποίο θα ενταχθούν οι μεγάλοι ευεργέτες, οι δωρητές και οι χορηγοί της Εκκλησίας (του). Θα τους τιμήσει ασφαλώς με χρυσά παράσημα και σταυρούς. Θα τον περιβάλλουν σε όλες τις εμφανίσεις του και θα κανοναρχούν κάθε Κυριακή στην τέλεση της θείας λειτουργίας. Και δεν είναι μόνο οι Κυριακές, είναι και οι ενδιάμεσες μεγάλες εορτές, οι Χαιρετισμοί, ο Ευαγγελισμός και προπαντός η Μεγάλη Εβδομάς. Παντού όπου συρρέουν, τεχνηέντως ειδοποιούμενα, τα κανάλια, ακόμη και όταν ο κ. Χριστόδουλος αποσύρεται να προσευχηθεί... κατά μόνας! Ακόμη και ο ψιλικατζής της ενορίας θα σπεύσει να γίνει χορηγός και δωρητής της Εκκλησίας (του) για να ενταχθεί και αυτός στο «Τάγμα των Ευσχημόνων». Πού θα βρει άλλη καλύτερη ευκαιρία να προβάλλεται σχεδόν καθημερινώς από όλα τα «κανάλια» δίπλα στον χρυσοποίκιλτο κ. Χριστόδουλο, σε ακολουθίες βυζαντινής μεγαλοπρέπειας. Και με σίγουρους και πιστούς οπαδούς. Γι' αυτό σας λέω. Ο κ. Σ. Κόκκαλης και ο κ. Γ. Βαρδινογιάννης πρέπει να το ξανασκεφθούν. Τι μπορούν να περιμένουν από τους πολυπληθείς, αλλά φτωχούς «Γαύρους» ή από τους πλουσιότερους μεν, αλλά ολιγάριθμους και ξενέρωτους «Βάζελους». Η δε προσφορά... στο Εθνος μεγίστη...
Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗ