Η κρίση στον ΟΤΕ
Οι δυσχέρειες, τις οποίες αντιμετωπίζει ο ΟΤΕ στην προσπάθειά του να διαθέσει σε ικανοποιητική τιμή το τέταρτο και τελευταίο πλεονάζον πακέτο των μετοχών του, αντανακλούν τη δυσπιστία των αγορών για την ίδια την πορεία του Οργανισμού. Οι διοικούντες δείχνουν να μην έχουν ακόμα προσαρμοσθεί στο γεγονός ότι ο ΟΤΕ δεν είναι πλέον ένας κρατικός οργανισμός, αλλά μία εταιρεία με μετόχους. Και οι μέτοχοι παρακολουθούν και ελέγχουν προσεκτικά, για τον απλούστατο λόγο ότι επιδιώκουν, πρωτίστως, τη μεγαλύτερη και πιο ασφαλή απόδοση των επενδύσεών τους. Τα στοιχεία που οδηγούν τα μεγάλα αμοιβαία κεφάλαια σ' αυτήν την επιφυλακτική στάση είναι αρκετά. Η απόκλιση από τους στόχους έχει προκαλέσει κρίση εμπιστοσύνης, την οποία ενισχύει η χρόνια διοικητική αστάθεια. Μία άλλη σημαντική αιτία είναι οι αμφιλεγόμενες επενδύσεις του ΟΤΕ στο εξωτερικό, καθώς και η διοικητική ανικανότητα, η οποία επεδείχθη ειδικώς στην περίπτωση της διαχειρίσεως του οργανισμού τηλεπικοινωνιών της Αρμενίας. Ενα τρίτο αρνητικό στοιχείο είναι οι σοβαρές καθυστερήσεις στην υλοποίηση των επενδυτικών προγραμμάτων εκσυγχρονισμού στο εσωτερικό. Οι καθυστερήσεις αυτές είναι εμφανείς στο επίπεδο της παροχής νέων υπηρεσιών στους συνδρομητές. Τα προβλήματα αυτά αποκτούν καθοριστική διάσταση στο ταχέως μεταβαλλόμενο περιβάλλον των τηλεπικοινωνιών. Η συνεχής επέκταση της κινητής τηλεφωνίας είναι ένας παράγοντας, ο οποίος δρα ανταγωνιστικά ως προς τον ΟΤΕ, ο οποίος με την COSMOTE καθυστερημένα προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος σ' αυτόν τον τομέα. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι από την 1η Ιανουαρίου 2001 η αγορά θα απελευθερωθεί και το μονοπώλιο θα εκπνεύσει. Δυστυχώς, ο ΟΤΕ δείχνει ανέτοιμος να αντιμετωπίσει επιτυχώς την εισβολή στο χώρο του των πολύ πιο ευέλικτων και αποτελεσματικών ιδιωτικών εταιρειών. Η μετοχοποίηση του ΟΤΕ μπορεί να απέφερε σημαντικούς πόρους στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά ο κύριος στόχος της είναι άλλος: να υπερβεί ο Οργανισμός την παραδοσιακή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του, να εκσυγχρονισθεί και να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να αναπτυχθεί στο δύσκολο περιβάλλον της διεθνοποιημένης αγοράς. Την ενίσχυσή του, εν όψει αυτής της δύσκολης προοπτικής, είχε ως στόχο η αύξηση της τιμής της τηλεφωνικής μονάδας και κυρίως η επιβολή της χρονοχρεώσεως. Τα δύο αυτά μέτρα αντιπροσωπεύουν μια πρωτοφανούς εκτάσεως αιμοδοσία του ΟΤΕ από τους καταναλωτές, δηλαδή από το κοινωνικό σύνολο, το οποίο, βεβαίως, λόγω του μονοπωλιακού καθεστώτος, δεν είχε τη δυνατότητα να αντισταθεί. Εστω και την ύστατη στιγμή, τόσο η κυβέρνηση όσο και η διοίκηση του ΟΤΕ οφείλουν να αντιμετωπίσουν με τόλμη και δυναμισμό τα προβλήματα. Οποιες και εάν είναι οι προθέσεις για το μέλλον του Οργανισμού, οι ριζικές τομές είναι επιβεβλημένες.