Οι παγκόσμιοι tricolore είναι από χθες και πρωταθλητές Ευρώπης. Για δεύτερη φορά στην ιστορία τους μετά το 1984, και για πρώτη στην ιστορία ως κάτοχοι και
του παγκοσμίου τίτλου. Με τη μόνη διαφορά, ότι εάν το 3-0 επί των Βραζιλιάνων στον τελικό του France '98 υπήρξε ξεκάθαρο και κρυστάλλινο σαν το νερό, το χθεσινό 2-1 επί της Ιταλίας στο «Ντε Κούιπ» του Ρότερνταμ οφείλεται εν μέρει στις τρεις χρυσές εμπνεύσεις-αλλαγές του Ροζέ Λεμέρ (Πιρές, Βιλτόρ, Τρεζεγκέ),
κι εν μέρει στην τύχη και το μοναδικό άστρο που ουδέποτε εγκατέλειψε τη Γαλλία
σε αυτή τη διοργάνωση.
Το ίδιο άστρο που στάθηκε δίπλα της όταν ο Ραούλ έστελνε άουτ, στο 90ό λεπτό, το πέναλτι που θα μπορούσε να στείλει την Ισπανία στην παράταση...παρατείνοντας την αγωνία των Γάλλων στα προημιτελικά. Το ίδιο που στάθηκε * δίπλα της όταν ο Aυστριακός διαιτητής Μπένκο σφύριξε πέναλτι στο 117' λεπτό σε
βάρος της Πορτογαλίας, δίνοντας στον Ζιντάν την ευκαιρία να πετύχει το πρώτο «χρυσό γκολ» από τα 11 μέτρα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Οπως όμως κι αυτό, ίσως ακόμη πιο λαμπερό και φωτεινό από τα προηγούμενα, που χάρισε στη Γαλλία το τρόπαιο -συνοδευόμενο από την επιταγή των 3, 4 δισ. δρχ. της UEFA- και στον
Νταβίντ Τρεζεγκέ τη δόξα για το χρυσό τέρμα του 103 λεπτού (το 5ο του σε 13, και γούρικες εμφανίσεις), που όπως είχε συμβεί και στο Γερμανία-Τσεχία του '96, τότε με golden goal του Μπίρχοφ, έληξε επίσης με 2-1.
Ενα άστρο που αποφάσισε να λάμψει στο 94ο λεπτό, όταν η Ιταλία (που είχε προηγηθεί στο 55 με τον Ντελβέκιο) απείχε ελάχιστα δευτερόλεπτα από το σφύριγμα της λήξης του Φρισκ και την κατάκτηση του 2ου της ευρωπαϊκού τίτλου. Οταν όμως κι ο Βιλτόρ, με δυνατό διαγώνιο σουτ, περνούσε την μπάλα πρώτα κάτω από τα πόδια του Νέστα και ύστερα κάτω από τα χέρια του Τόλντο ισοφαρίζοντας 1-1 και στέλνοντας τις ομάδες στην παράταση. Τη δεύτερη συνεχόμενη μεταξύ τους
παράταση, μετά από αυτήν των προημιτελικών του France '98, που είχε δει τη Γαλλία (η οποία και παραμένει αήττητη από τους Ιταλούς από το '78) να προκρίνεται, τότε, στα πέναλτι.
Μια παράταση που θα μπορούσε να είχε και αποφευχθεί, εάν ο -μοιραίος- Ντελ Πιέρο (σύμπτωση ή όχι, από την περασμένη εβδομάδα συμπαίκτης του -επίσης μοιραίου, αλλά με τη θετική έννοια- Τρεζεγκέ στη Γιουβέντους), πρώτα στο 58 από αριστουργηματική πάσα του Τότι και ύστερα στο 84 , από εξίσου αριστουργηματική πάσα του Αμπροζίνι, δεν έστελνε άψυχα και χωρίς δύναμη την μπάλα της σίγουρης νίκης πάνω στο σώμα του Μπαρτέζ.
Αλλά απ' ό,τι φαίνεται ο Θεός δεν ήθελε την Ιταλία, γιατί... «μιλούσε γαλλικά»
(παραφράζοντας αυτό που ο γαλλικός Τύπος είχε γράψει, όταν η Ιταλία την περασμένη Πέμπτη απέκλειε την Ολλανδία στα πέναλτι). Κι από τα ψηλά ήρθε η εντολή για ένα ακόμη golden goal, που στο 103ο λεπτό πάγωσε το αίμα της Squadra Azzurra, στέλνοντας αντίθετα τους πετεινούς στα ουράνια. Ενα γκολ αποτέλεσμα ενός ακριβούς συνδυασμού μεταξύ Πιρές (ο οποίος έτρεξε, απέφυγε τον
Καναβάρο και έδωσε πάσα στο κέντρο) και τον Τρεζεγκέ που εν κινήσει έπιασε ένα
δυνατό, πλάγιο σουτ που άφησε άγαλμα τον Φραντσέσκο Τόλντο. Από τους κορυφαίους γκολκίπερ της διοργάνωσης, που μέχρι εκείνη την στιγμή είχε δεχτεί μόνο 2 γκολ. Τι να το κάνεις...
Οι συνθέσεις:
ΓΑΛΛΙΑ: Μπαρτέζ, Τουράμ, Μπλαν, Ντεσαγί, Λιζαραζού (86 Πιρές), Τζορκαέφ (76 Τρεζεγκέ), Βιεϊρά, Ντεσάν, Ζιντάν, Ντουγκαρί (56 Βιλτόρ), Ανρί.
ΙΤΑΛΙΑ: Τόλντο, Καναβάρο, Νέστα, Ιουλιάνο, Μαλντίνι, Πεσότο, Ντι Μπιάτζιο (65
Αμπροζίνι), Αλμπερτίνι, Φιόρε (52 Ντελ Πιέρο), Ντελβέκιο (86 Μοντέλα), Τότι.
Διαιτητής: Αντερς Φρισκ (Σουηδία)
|