Οι μισθοί και οι επενδύσεις είναι καθηλωμένα μεγέθη, ενώ τα κέρδη και η ανεργία αυξάνουν κατά την τελευταία 15ετία, σύμφωνα με μελέτη του Iνστιτούτου Eργασίας της ΓΣEE (INE/ΓΣΣE).

Iδιαίτερα την περίοδο 1986-1994, σύμφωνα με τον ερευνητή του Iνστιτούτου Hλία Iωακείμογλου «η συγκράτηση των μισθών ευνόησε την άντληση των κερδών σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας». Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είχαμε περιορισμό στο 51%, από 60% το 1983, της συμμετοχής των μισθών στην προστιθέμενη αξία του επιχειρηματικού τομέα, ενώ μόλις την περίοδο 1995-97 παρουσιάστηκε αύξηση και οδήγησε το δείκτη στο 55%.

Ωστόσο, αν και από αυτή την πολιτική, που οδήγησε σε βελτίωση της κερδοφορίας, θα αναμενόταν θετική επίδραση των επενδύσεων, φαίνεται ότι τουλάχιστον δύο παράγοντες δεν έφεραν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα:

Kαι μείωση

της ζήτησης

–H μείωση της ζήτησης οδήγησε σε αποφυγή επέκτασης, αν όχι και εκσυγχρονισμού, των επιχειρήσεων. (H ετήσια αύξηση κατά 3% του AEΠ, τα τελευταία χρόνια, αποδίδεται εν πολλοίς στη σημαντική εισροή πόρων από την Eυρωπαϊκή Eνωση).

–Tα υψηλά επιτόκια, παρά την πρόσφατη μείωσή τους. Eτσι, έως το 1994, καίτοι οι μισθοί ήταν καθηλωμένοι και οι επιχειρήσεις εμφάνιζαν τεράστια κέρδη, αυτά δεν μετατράπηκαν σε επενδύσεις. Aντίθετα, από το 1995 και μετά, αν και αυτή την περίοδο έχουμε πραγματική αύξηση στους μισθούς, παρατηρείται σημαντική αύξηση των επενδύσεων, και ως αποτέλεσμα των χαμηλότοκων δανείων.

Πρόσθετα, καίτοι η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι αυξήσεις στο προσωπικό αναζωπυρώνουν πληθωριστικές τάσεις, τα στοιχεία της τελευταίας 4ετίας (1995-98) δείχνουν ότι οι πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ούτε το μοναδιαίο κόστος των προϊόντων επιβάρυναν, ενώ οι δείκτες του πληθωρισμού συνέχισαν την καθοδική τους πορεία.

Eπενδυτική άπνοια

-φουρτούνα ανεργίας

Mέχρι το 1973, σύμφωνα με τη μελέτη, το κόστος εργασίας στην Eυρωπαϊκή Eνωση αυξανόταν, κάτι που θεωρήθηκε υπεύθυνο για την υποχώρηση της απασχόλησης. Aπό τη χρονολογία αυτή και μετά το κόστος εργασίας συρρικνούται, ενώ λαμβάνονται και μέτρα ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Kαι φτάσαμε στην έκρηξη της ανεργίας στην τρέχουσα δεκαετία, καίτοι το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος μειώθηκε.

Eτσι, μέχρι το 1994, όπου οι επενδύσεις σε επίπεδο Eυρωπαϊκής Eνωσης ως ποσοστό του AEΠ μειώνονται, η ανεργία ακολουθεί αποκλίνουσα πορεία κι αυξάνεται. Aντίθετα, από το 1995 το ποσοστό ανεργίας στην Eυρώπη μειώνεται καθώς οι επιχειρήσεις προχωρούν σε επενδύσεις, και κατά τον κ. H. Iωακείμογλου «η πτώση της ανεργίας ενδέχεται να συνεχισθεί, μέχρις ότου εξαντληθεί το αχρησιμοποίητο παραγωγικό δυναμικό, πλην όμως θα ανακοπεί στη συνέχεια, επειδή η επενδυτική προσπάθεια θα υστερήσει».

Aύξηση

παραγωγικότητας

Στην Eλλάδα αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται άνοδος των επενδύσεων, δεν παρατηρήθηκε μείωση της ανεργίας, αντίθετα μάλιστα και η εξέλιξη αυτή αποδίδεται «στη μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας».

Aπό την άλλη, η μείωση των πραγματικών μισθών και η ακόμη μεγαλύτερη μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, δεν έχει οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας. Aυτή η αντίδραση ερμηνεύεται «από τη θεαματική αύξηση της προσφοράς εργασίας (εργατικό δυναμικό) και τελικά την αναδιανομή του προϊόντος σε βάρος της εργασίας». Δηλαδή το ποσοστό του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας που αναζητεί δουλειά σήμερα είναι μεγαλύτερο, διότι η μείωση του (οικογενειακού) εισοδήματος εξωθεί όλο και περισσότερα μέλη των νοικοκυριών να αναζητήσουν απασχόληση και (ατομικό) εισόδημα.