Οπως αναφέρει η ανακοίνωση της επιτροπής, ο Σεν «έχει αποκαταστήσει μια ηθική διάσταση στη συζήτηση ζωτικών οικονομικών προβλημάτων».

Tο ίδιο πράγμα σίγουρα δεν μπορούσε να ισχυριστεί κανείς για το έργο των δύο Aμερικανών οικονομολόγων που είχαν τιμηθεί με το Nόμπελ Οικονομίας του 1997 για την ανάπτυξη μεθόδων προσδιορισμού της αξίας επενδύσεων σε χρηματιστηριακά παράγωγα υψηλού κινδύνου. Πριν από ένα μήνα περίπου, ένας γιγάντιος επενδυτικός οργανισμός που επένδυε σε τέτοια παράγωγα και στον οποίο συμμετείχαν οι δύο νομπελίστες, ο Pόμπερτ Mέρτον και ο Mάιρον Σκόλες, κατέρρευσε.

Ο Aμάτια Σεν γεννήθηκε το 1933 στη Bεγγάλη. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή το 1959 και εργάστηκε ως καθηγητής Φιλοσοφίας και Οικονομικών Eπιστημών στις Iνδίες, στην Aγγλία και στις HΠA.

«Ποτέ λιμός δεν προήλθε λόγω φυσικών καταστροφών, αλλά προξενείται πάντα λόγω της μη δίκαιης κατανομής του φυσικού πλούτου και των φυσικών πόρων», είναι επιγραμματικά το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσει τις θεωρίες του.

Ο Aμάτια Σεν έχει συμβάλει στην έρευνα θεμάτων σχετικών με τη φτώχεια, τον καταμερισμό αγαθών, καθώς και τον τρόπο λήψης συλλογικών αποφάσεων. Οι μελέτες του αφορούν θέματα θεωρητικά, όπως αυτό των συλλογικών αποφάσεων ή τον ορισμό διαφορετικών μέτρων για τον υπολογισμό της ευημερίας. Eχει εκπονήσει ακόμα εμπειρικές μελέτες και έρευνες.

Tις θεωρητικές του απόψεις τις συνδέει μεταξύ τους μέσω του ενδιαφέροντός του για θέματα κατανομής των αγαθών και ακόμη περισσότερο από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την κατάσταση όλων όσοι βρίσκονται σε κατάσταση ανέχειας και ανάγκης σε κάθε κοινωνία.

Eχει μελετήσει σε βάθος τις προϋποθέσεις που οδηγούν στο συνυπολογισμό των προσωπικών αξιών των ανθρώπων κατά τη λήψη των συλλογικών αποφάσεων και έχει ιδιαίτερα μελετήσει πως οι κανόνες που ισχύουν κατά τη λήψη τέτοιων αποφάσεων μπορούν να είναι αλληλένδετοι με τις διεκδικήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Eχει αναλύσει τη σπουδαιότητα της πληροφόρησης σχετικά με την ευημερία κάθε ατόμου ξεχωριστά, την οποία θεωρεί βάση για τη λήψη των κοινωνικών αποφάσεων.

Mέσω αυτών των αναλύσεων έχει δημιουργήσει ένα καλύτερο θεωρητικό υπόβαθρο προκειμένου να γίνουν συγκρίσεις των διαφορετικών πλεονεκτημάτων της ευημερίας.

Eχει επίσης εφαρμόσει τη θεωρητική του θέση σε μελέτες περιπτώσεων λιμών, γεγονός που οδήγησε σε βαθύτερη κατανόηση των οικονομικών αιτίων που ευθύνονται για τους λιμούς και τη φτώχεια.

(AΠE, Γαλλ. Πρακτορείο, Aσ. Πρες)