Τρίτη 13/10/1998

Το μήνυμα είναι το ίδιο. Το είχε λάβει προφορικώς ο πρωθυπουργός εδώ και αρκετό καιρό. Το έλαβε προχθές και γραπτώς. Τώρα αναλογίζεται τι πρέπει να κάνει για να αναστρέψει το κακό κλίμα. Να κάνει ανασχηματισμό; Να βγάλει ποιους και να βάλει ποιούς; Να βγάλει την ομάδα με την οποία κέρδισε το συνέδριο και τον εδραίωσε στην πρωθυπουργία και να βάλει εκείνους με τους οποίους αντιπαρατέθηκε, για να φτιάξει το νέο ΠΑΣΟΚ; Τότε ποιός ο δικός του ρόλος; Δύσκολα τα πράγματα. Μπορεί, όμως, να ξαναδεί την οικονομική πολιτική του. Να δει από πού μπορεί να κόψει και πού να δώσει. Εστω μέσω της ελάττωσης της φορολογίας. Εξάλλου, τόσα που μαζεύει πονοκέφαλο του δημιουργούν, παρά του λύνουν προβλήματα. Οπως, επί παραδείγματι, ο πληθωρισμός. Ηταν ο μόνος δείκτης που μπορούσε να πιάσει με μεγαλύτερη άνεση από τους άλλους για να φτάσει στην ΟΝΕ, αλλά και εδώ απελπίστηκε.Να ρίξει, λοιπόν, τους φόρους, να δει ο κοσμάκης άσπρη μέρα, ν' ακούσει κι αυτός καμιά καλή κουβέντα από τους φίλους του στις Βρυξέλλες. Και μέχρι τις ευρωεκλογές, έχει ο Θεός. Μπορεί μέσα στη «θολούρα του μεσαίου χώρου» (όπως την αποκαλεί ο αναλυτής μας Π. Καφετζής) κάτι να πιάσει...

Για να τα πετύχει, όμως, όλα αυτά, δεν αρκεί η ηρεμία και οι σχεδιασμοί στο εσωτερικό μέτωπο. Θέλει ηρεμία και έξω από δω. Θέλει ηρεμία στα Βαλκάνια, τα οποία δεν απειλούνται μόνο από τον «χασάπη» (κατά την έκφραση των Αμερικανών) Μιλόσεβιτς, αλλά και από τις «περιστερές» της Αγκυρας. Οι οποίες έχουν γεμίσει κουτσουλιές όλο τον κόσμο τριγύρω και όλο φωνάζουν ότι οι άλλοι τις ενοχλούν...

ΓΡ. ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ