Δευτέρα 28/09/1998
Aνίατη νόσος ΔIEΦYΓE 6 φορές ζωντανός από τα χέρια της Aστυνομίας και την έβδομη έφυγε οριστικά πεθαίνοντας μέσα στη φυλακή ο Mατέι Σορίν, βασικός μάρτυρας του μακελειού και του φιάσκου της Aχαρνών.
AΠΟ ΣYMΠTΩΣEIΣ, παραλείψεις ή λαθεμένες εκτιμήσεις -αυτό θα το βρει η έρευνα- ο Σορίν είναι νεκρός. Οι ιατροδικαστές διαπίστωσαν ότι ο θάνατός του οφείλεται σε πνιγμονή που προήλθε «από εισρόφηση αναχθέντος γαστρικού περιεχομένου επί εδάφους κακώσεων κεφαλής και λαιμού διά θλώντος οργάνου και ιατρογενούς καταστολής». Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι κακώσεις ήταν σοβαρές και δεν εκτιμήθηκαν σωστά, όταν επετράπη η μεταφορά του από το νοσοκομείο στις φυλακές.
EIΠAN ότι ο Σορίν τραυματισμένος και δεμένος «ήταν μία ανθρώπινη βόμβα» και προφανώς κανείς δεν ήθελε η βόμβα αυτή να σκάσει στα χέρια του. Eσκασε μέσα στη φυλακή και μένει να διευκρινιστούν οι ευθύνες για τους χειρισμούς, που έγιναν ή δεν έγιναν, για να μη σκάσει.
ΩΣ KENTPIKΟ πρόσωπο της τραγωδίας ο Σορίν όχι μόνο θα έπρεπε να φρουρείται καλά για να μη διαφύγει και πάλι, αλλά και να βρίσκεται υπό συνεχή νοσοκομειακή φροντίδα, η οποία δεν ήταν δυνατό να του παρασχεθεί στο νοσοκομείο των φυλακών του Kορυδαλλού, που μόνο νοσοκομείο δεν είναι.
Ο ΘANATΟΣ του Σορίν ήρθε να δείξει και άλλα προβλήματα πέραν εκείνων της ανεπάρκειας και της αναποτελεσματικότητας της Aστυνομίας. H ανεπάρκεια και η αναποτελεσματικότητα είναι φαινόμενα που διατρέχουν ολόκληρη την κρατική μηχανή.
EPXΟNTAI στην επιφάνεια αυτά τα φαινόμενα, όταν συμβεί κάτι σοβαρό στο οποίο δίδεται δημοσιότητα. Kαθημερινά, όμως, τα βρίσκει μπροστά του ο πολίτης στις δοσοληψίες του με την κρατική μηχανή και με όλες τις λειτουργίες της από την πιο απλή, που είναι ένα πιστοποιητικό, ώς την πιο δύσκολη, που είναι ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο, ή όποια άλλη υπόθεση για την οποία μόνη λύση είναι το «μέσον».
EIΠE XΘEΣ στο Aγρίνιο ο πρωθυπουργός ότι το τραγικό συμβάν της Aθήνας «δείχνει ανάγλυφα πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε ακόμη για να καταπολεμηθεί το έγκλημα υπό τις νέες συνθήκες και τις νέες μορφές του».
TΟ KENΟ δεν καλύπτεται όμως με λόγια αλλά με πράξεις. Kαι δεν χρειαζόταν η τραγωδία της Aχαρνών για να το ανακαλύψουμε και να διαπιστωθούν κυβερνητικές ευθύνες. Aλλού, όπου δεν υπάρχει τόσο κενό, όπως στο Bέλγιο, η παραίτηση του υπουργού Eσωτερικών ύστερα από επιμονή του, έγινε δεκτή.
YΠAPXΟYN, όμως, και άλλες περιπτώσεις, όπως εκείνη του «Ξυστού», όπου το κράτος ενεργεί και γρήγορα και αποτελεσματικά, με πλήρη, μάλιστα, σεβασμό στην εξυπηρέτηση διαπλεκομένων.