Τετάρτη 16/09/1998

Μια φορά κι έναν καιρό, όταν ο άρχοντας ένιωθε ότι είχε αποκοπεί από την κοινωνία, έβγαζε τα φανταχτερά ρούχα του, ντυνόταν σαν ένας απλός χωριάτης, έπαιρνε μαζί του και κανέναν πιστό ακόλουθο και ξεχυνόταν στην αγορά και τα καπηλειά. Ετσι, λένε τα παραμύθια, μπορούσε να ακούσει από πρώτο χέρι τι συμβαίνει στη χώρα του και τι λένε οι υπήκοοί του για την αφεντιά του. Αυτά, όμως, γινόντουσαν στα παραμύθια. Στην πραγματικότητα, έκοβαν βόλτες μόνο με τις πολυτελείς άμαξές τους και είχαν συντροφιά τους συμβούλους τους επί της επικοινωνίας και φυσικά τη φρουρά τους διά παν ενδεχόμενο.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα. Με τη διαφορά ότι οι άμαξες έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στις Μερσεντές και οι βόλτες μπορούν να επεκταθούν σε κανένα Λύκειο λαϊκής γειτονιάς ή και μέχρι το στάδιο για τη συναυλία ενός πολυδιαφημισμένου ροκ συγκροτήματος. Ε, και;

ΓΡ.Ρ.