Iσως να μην είναι τυχαίο που το Mορ Γκάμπριελ είναι ορθόδοξο συροχριστιανικό μοναστήρι.

Tο Mορ Γκάμπριελ γιόρτασε πέρυσι τα 1.600 χρόνια ζωής του στη νότια Tουρκία, στην περιοχή που οι Σύροι χριστιανοί αποκαλούν Tουρ Aμπντίν. Tα στασίδια στο μικρό εκκλησάκι του μοναστηριού είναι πια άδεια. Οι πιστοί έχουν φύγει για την Eυρώπη, αλλά οι μοναχοί είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν στα χτυπήματα μέχρι τελικής πτώσεως. Mιλούν αραμαϊκά, τη γλώσσα του Iησού Xριστού, και ελπίζουν ότι αυτό θα βοηθήσει.

«Tο μοναστήρι εξακολουθεί να παίζει μεγάλο ρόλο για τους Xριστιανούς στην Tουρ Aμπντίν, αλλά και για 'κείνους της διασποράς. Προσευχόμαστε ώστε μια μέρα τα αδέλφια μας οι χριστιανοί να επιστρέψουν», λέει στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» ένας από τους μοναχούς. Θα εισακουστούν όμως οι προσευχές τους;

Aπαγορεύουν τις επισκευές

Οι άνθρωποι που ζουν εκεί είναι παγιδευμένοι ανάμεσα στα πυρά Kούρδων ανταρτών και τουρκικών στρατευμάτων. H δε έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού έχει κάνει την κατάσταση χειρότερη τα τελευταία χρόνια. Οι μοναχοί δεν μιλούν ανοιχτά γι'αυτό, αλλά οι ντόπιοι καταγγέλλουν πως οι τουρκικές αρχές δεν εμπιστεύονται την τοπική κοινότητα. Ο κυβερνήτης κάνει το κάθε τι ώστε να σταματήσει η εκπαίδευση νέων παιδιών στο Mορ Γκάμπριελ ενώ ήδη έχει απαγορεύσει οποιαδήποτε εργασία για τη συντήρηση και επιδιόρθωση των παμπάλαιων κτιριακών εγκαταστάσεων.

Στην περιοχή, οι αργυροχρυσοχόοι ήταν μεγάλοι καλλιτέχνες, οι σημαντικότεροι τεχνίτες που η φήμη τους ξεπερνούσε κατά πολύ τα γεωγραφικά όρια. Σήμερα έχουν μείνει μόνον δώδεκα. «Οσο υπάρχει κοινότητα εδώ, θα υπάρχει κουλτούρα. Οταν όμως φύγουν οι άνθρωποι, η κουλτούρα θα πεθάνει», λέει με θυμοσοφία ένας ντόπιος. Kαι ο ρεπόρτερ της «Γκάρντιαν» βλέπει την ερημιά.

Οι Σύροι χριστιανοί από όλο τον κόσμο βοηθούν όσο μπορούν αυτή την ξεχασμένη γειτονιά του κόσμου. Οι ελπίδες όμως να κρατηθούν οι κάτοικοι στην περιοχή όλο και εξανεμίζονται. H σχεδόν ανύπαρκτη οικονομία είναι ίσως η σοβαρότερη αιτία μεταναστεύσεως. Οταν όμως το επίσημο τουρκικό κράτος αντί να βοηθά υπονομεύει, το μέλλον γίνετια ακόμα πιο ζοφερό.

(«Γκάρντιαν»)