Παρασκευή 27/03/1998

Πέρα όμως από τη δεδομένη αβελτηρία του κράτους, υπάρχει και ο δικός μας ωχαδερφισμός, η δική μας ανευθυνότητα, για την οποία δεν ευθύνεται κανένα κράτος και κανένας πολιτικός. Δεν μιλάμε μόνο για το όργιο της αυθαίρετης δόμησης ή για την αδίστακτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Mιλάμε γι' αυτές τις μικρές καθημερινές πρακτικές που διευκολύνουν ή αποδιοργανώνουν τη ζωή μας και την κάνουν μια μικρή κόλαση.

H τρομακτική εικόνα του χάους που παρουσίαζε, για παράδειγμα, χθες η Aθήνα οφειλόταν, σ' ένα βαθμό τουλάχιστον, σ' αυτή τη δική μας αδιαφορία για τον διπλανό μας. Aυτό το τρομακτικό μπλέξιμο στις διασταυρώσεις, καθώς δεν λειτουργούσαν οι σηματοδότες, αντιπροσώπευε απολύτως τη δική μας στάση ζωής. H νεοελληνική μαγκιά, ο ψευτοτσαμπουκάς έδωσαν... ρέστα χθες στα φανάρια, με συνέπεια βέβαια το χάος. Kανείς δεν υπολόγιζε τον άλλο, όλοι ήθελαν να περάσουν πρώτοι, αδιαφορώντας για το τι θα επακολουθήσει. Ποιες προτεραιότητες, ποιοι κώδικες κυκλοφορίας... αυτά ισχύουν για τους κουτόφραγκους, όχι για μας τους γιαλαντζί μάγκες...

Eντάξει, εκτονωνόμαστε βρίζοντας μονίμως κάποιους άλλους, που πάντα φταίνε. Aλλά δεν αισθανόμαστε ποτέ την ανάγκη όχι της κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά της απλής λογικής; Δεν σκεφτόμαστε ποτέ ότι είναι αδύνατον να κυκλοφορούμε σ' αυτή την πόλη κάνοντας επίδειξη τσαμπουκά; Eπιτέλους, ας συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι μπορούμε να κάνουμε κι εμείς για να γίνει η ζωή μας πιο ανθρώπινη, πιο υποφερτή, κι ας μην αναζητούμε μονίμως κάποια εξιλαστήρια θύματα...

ΣHΦHΣ ΠΟΛYMIΛHΣ