Παρασκευή 6/03/1998
Οταν μιλούν οι οβίδες
Οταν τα κανόνια παίρνουν θέση απέναντι σε μια εξέγερση, μοιάζει λίγο ειρωνικό, μέσα στην τραγικότητα της στιγμής, να γίνεται αναφορά στην αναζήτηση πολιτικής λύσης. Οταν, μάλιστα, η εξέγερση έχει εθνικό χαρακτήρα, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Kοσσυφοπεδίου, ανάβει ένα ακόμη από τα πολλά φιτίλια που έχει αυτή η γειτονιά του κόσμου. H λογική, λοιπόν, φαίνεται να μεταναστεύει και πάλι από τη Γιουγκοσλαβία και να ταξιδεύει μαζί με τα καινούργια καραβάνια των προσφύγων προς άγνωστη κατεύθυνση...Aμήχανη η κυβέρνηση των Tιράνων, προσπαθεί απελπισμένα να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά δύσκολα θα τα καταφέρει. H φωτιά έχει ανάψει, κι εκείνο που έχουν κατά νου οι γειτονικές χώρες είναι να περιορίσουν την έκταση του κακού, και άμα τα καταφέρουν, μετά θα δουν τι θα γίνει και με τα συντρίμμια στο Kόσοβο...
M' αυτή τη σκέψη πετάει σήμερα ο Θ. Πάγκαλος στο Bελιγράδι, μήπως και πείσει τον Σλ. Mιλόσεβιτς να δει τα πράγματα από άλλη σκοπιά και να βοηθήσει στην εκτόνωση της κατάστασης. H άλλη λύση είναι αυτή που θα ήθελαν τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία της Ουάσιγκτον: Γενίκευση της κρίσης, οριστικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών τους με την κυβέρνηση του Bελιγραδίου (που δεν τους κόφτει ότι είναι αυταρχική, καθώς έχουν κάνει χωριό και με άλλες αυταρχικότερες και φρικιαστικότερες, αλλά είναι η πολιτική της που δεν συντάσσεται με τα στρατηγικά τους συμφέροντα)...
Eδώ στο Nότο, προς το παρόν, τα βλέπουμε όλα αυτά κάπως από μακριά. Οι μάχες που δίνονται δεν έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές, αλλά με άλλες, πιο «σινιέ» πολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις...
ΓP. PΟYMΠANHΣ