Τρίτη 24/02/1998
TA ΠAIΔIA ΠAIZEI...
Μοιάζει ελαφρώς με θέατρο του παραλόγου η παράσταση που βλέπουμε να εξελίσσεται στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Από τη μια, η υποτιθέμενη εκσυγχρονιστική πλειοψηφία, που ακολουθώντας την παραδοσιακότατη συνταγή θέλει να ελέγξει το κόμμα, προκειμένου να το... αλλάξει. Από την άλλη, η υποτιθέμενη παραδοσιακή ομάδα, που ομνύει στην κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, δείχνει τα...δόντια της όπου και όπως μπορεί ακολουθώντας την άλλη...κλασική συνταγή του ανταρτοπολέμου, με στόχο φυσικά να «καταλάβει» την εξουσία του κόμματος, μη τυχόν και... αλλάξει.Κι όλα αυτά βέβαια με μισόλογα και υπονοούμενα. Και οι δύο πλευρές ουσιαστικά σκιαμαχούν, επιλέγοντας την τακτική της υποχώρησης μόλις διαφανεί κάποιος κίνδυνος ανεξέλεγκτης έκρηξης, που μπορεί να απειλήσει την πολυπόθητη εξουσία. Ακούμε και διαβάζουμε σενάρια περί στρατηγικών κινήσεων, περί σχεδιασμών, μακροπρόθεσμων και άμεσων, με στόχο να... εκτεθεί η άλλη πλευρά κι έτσι την κατάλληλη στιγμή να κερδίσουν το ...παιχνίδι.
Το μόνο που δεν γίνεται είναι συζήτηση επί της ουσίας. Ποιες είναι, δηλαδή, οι ουσιαστικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές που εμποδίζουν την... ειρηνική συνύπαρξη ηγετικών και αντιηγετικών. Τι είναι αυτό δηλαδή που διαφοροποιεί, πέρα από τις γενικές επικλήσεις περί κοινωνικού προσώπου, εκσυγχρονιστές και παραδοσιακούς. Τι πρόκειται ν' αλλάξει δηλαδή αν γίνουν υπουργοί ο Πεπονής, ο Βερυβάκης και ο Οικονόμου και φύγουν ο Μαντέλης ή ο Πρωτόπαπας...
Αν έχουν πράγματι διαφορές πολιτικής και δεν είναι μόνον η μάχη της καρέκλας, ας βγουν επιτέλους να τις δημοσιιοποιήσουν. Ας συγκρουστούν επί υπαρκτών και σημαντικών προβλημάτων κι ας αφήσουν τις ασκήσεις επί χάρτου... Και γιατί δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για χαμένο χρόνο, αλλά και γιατί τα συσσωρευμένα προβλήματα είναι τόσα πολλά, που δεν επιτρέπουν την πολυτέλεια καφενειακών αντιπαραθέσεων...
ΣΗΦΗΣ ΠΟΛΥΜΙΛΗΣ