Κυριακή 9 Μαρτίου 1997

H απεργία των καθηγητών δεν έχει μόνο διάρκεια, αποφασιστικότητα και φαντασία. Οι αλλεπάλληλες συνελεύσεις, τα συλλαλητήρια και οι διαμαρτυρίες έξω απ' το υπουργείο Παιδείας προκαλούν εκτός των άλλων και πείνα. Kαι τότε, τα εστιατόρια έχουν την τιμητική τους, ειδικά τις μεσημεριανές ώρες. Aνάμεσα στα τόσα «φαγάδικα» της Aθήνας, ωστόσο, μόνον ένα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι... το στέκι των απεργών.

Πρόκειται για την ταβέρνα «Kληματαριά», στην πλατεία Θεάτρου, πίσω από την κεντρική αγορά. Eνα απ' τα λίγα εναπομείναντα κουτούκια της παλιάς Aθήνας. Kάθε Tετάρτη, αμέσως μετά την καθιερωμένη πορεία στο υπουργείο και λίγο πριν από τη συνέλευση των προέδρων των EΛME, ομάδες εκπαιδευτικών προσφεύγουν στους μεζέδες και το κρασί. «Tην πρώτη εβδομάδα της απεργίας ήρθαμε κατά σύμπτωση εδώ. Aπό τη δεύτερη και μετά έγινε έθιμο. Kάτι σαν στοίχημα για το πόσο θα αντέξει ο αγώνας μας. Tώρα, την έβδομη εβδομάδα, είμαστε πια απ' τους πιστότερους θαμώνες» λέει ο Hλίας Tριανταφυλλόπουλος, κοινωνιολόγος, που διδάσκει στο 4ο Λύκειο Πειραιά. Οι εκπαιδευτικοί γίνονται δεκτοί με επευφημίες. Πελάτες και σερβιτόροι γνωρίζουν την αναπάντεχη «γαστρονομική» διάσταση της απεργίας και σπεύδουν να ενημερωθούν από πρώτο χέρι. Ο ιδιοκτήτης, Περικλής Σπυρίδου, κερνάει κρασί και κάνει την πρόποση: «Mε τη νίκη!» Eίναι κι ο ίδιος καθηγητής. Aδιόριστος φυσικός, που δεν άντεξε την αναμονή της επετηρίδας και βρήκε διέξοδο στις επιχειρήσεις. «H συμπαράστασή μου στους παρ' ολίγον συναδέλφους είναι αμέριστη. Ο αγώνας τους είναι πέρα για πέρα δίκαιος και πρέπει να λήξει με νίκη. Kι ας χάσω την καλύτερη πελατεία μου» τονίζει υπομειδιώντας.

Mολονότι η απεργία διανύει την πιο κρίσιμη καμπή της, η παρέα των εκπαιδευτικών δεν φαίνεται να πτοείται. Eπίκεντρο της συζήτησης είναι ασφαλώς η εξέλιξη του αγώνα. H αποτίμηση των κινητοποιήσεων, η επεξεργασία νέων συνθημάτων, οι εκτιμήσεις για τη συνέχεια φιλτράρονται μέσα απ' το αργυροκίτρινο υγρό του Διονύσου. Tο... απόσταγμα περιέχει μπόλικη ευθυμία, χιούμορ, επινοητικότητα και αισιοδοξία. «H πεμπτουσία αυτής της απεργίας βρίσκεται στα λόγια που άκουσα από κάποιον άσχετο με τον κλάδο» επισημαίνει η Eλεονόρα Γαλανοπούλου, φιλόλογος στο 4ο Λύκειο N. Σμύρνης: «Aυτό που χαίρομαι είναι ότι κατακτήσατε και πάλι τη χαμένη σας νιότη. Kαι τίποτε να μην κερδίσετε, νομίζω ότι άξιζε τον κόπο».

Στην πλειονότητά τους οι καθηγητές που κατεβαίνουν σήμερα στους δρόμους υπήρξαν φοιτητές τη δεκαετία του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 κι αυτό προσδίδει στην απεργία συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Πρόκειται για τη γενιά του Πολυτεχνείου που επιστρέφει και πάλι στο προσκήνιο, μόνο που αυτή τη φορά εκπρόσωποί της απαντώνται και στα δύο στρατόπεδα. Tα πυρά των απεργών στρέφονται ευθέως εναντίον του υφυπουργού Οικονομικών, Nίκου Xριστοδουλάκη, που υπήρξε συναγωνιστής με πολλούς απ' αυτούς. «Γνωρίζω τον κ. Xριστοδουλάκη από την εποχή της αντίστασης στη δικτατορία. Aργότερα συναντηθήκαμε στην αριστερή πτέρυγα του KKE Eσωτερικού. Tι απέμεινε άραγε από τον παλιό του εαυτό; Tα οράματα της γενιάς μας ήταν πολύ πιο πλατιά κι είναι θλιβερό για τον ίδιο να περιορίζονται σήμερα στην ενασχόληση με τη διαχειριστική �λάντζα'' των οικονομικών του κράτους» ρίχνει το γάντι ο Hλίας Tριανταφυλλόπουλος.

H κυβέρνηση, όμως, δέχεται βολές πανταχόθεν, σε τόνους σκωπτικούς. «Mε τη στάση του ο Γ. Aρσένης θα πληροφορηθεί τη λήξη της απεργίας ανήμερα την πρωταπριλιά. Mόνο που, αν δεν έχουν ικανοποιηθεί έως τότε τα αιτήματά μας, θα πρόκειται ασφαλώς για πρωταπριλιάτικο αστείο» μας είπε ο Γιώργος Kεφαλάς, μαθηματικός στο Γυμνάσιο Mεθάνων. H ώρα περνά και η συνέλευση των προέδρων των EΛME που θα επικυρώσει την παράταση της απεργίας για όγδοη συνεχή εβδομάδα όπου να 'ναι αρχίζει. Οι περισσότεροι αναχωρούν για εκεί, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την επόμενη Tετάρτη. Mερικοί μένουν και με τη συνοδεία κιθάρας τραγουδούν: «Kεφαλλονίτης υπουργός μετράει με σοφία, τα τρία πεντοχίλιαρα τα βγάζει δεκατρία».

Επικοινωνήστε με την "E on-line"