Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 1996

Ποιες είναι οι 3 προτάσεις

Οι τρεις αυτοί εναλλακτικοί δρόμοι προς το «εύρω», υπό την «καθοδήγηση» των κριτηρίων του Mάαστριχτ σχηματικά και με βάση τις πληροφορίες που υπήρξαν για τις συζητήσεις στα κυβερνητικά όργανα, είναι:

–Ο δρόμος που επέλεξε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, καταρτίζοντας ένα πολύ σφιχτό προϋπολογισμό, που ακολουθείται από σκληρές φορολογικές ρυθμίσεις (φοροαπαλλαγές, φόρους, περικοπή δαπανών). H πολιτική του οικονομικού επιτελείου επιχειρεί να κατανείμει τα βάρη σε όλες τις κοινωνικές στρωματώσεις, δέχεται όμως σκληρή κριτική εκ των ένδον ότι πάνω από τα μισά πρόσθετα φορολογικά έσοδα θα προέλθουν από τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού.

Ο κ. Παπαντωνίου, πάντως, θα απαντήσει σήμερα και θα τονίσει αύριο ότι η οικονομική πολιτική, έτσι όπως καταρτίστηκε, είναι μονόδρομος για να πιάσουμε τη δεύτερη, έστω, ταχύτητα, προς την ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση.

–H δεύτερη εναλλακτική λύση είναι αυτή που θέλει πιο αργούς ρυθμούς στο δρόμο για την επίτευξη των κριτηρίων σύγκλισης, χωρίς να απορρίπτει την ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι αργοί ρυθμοί θα βοηθήσουν τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα να αντεπεξέλθουν στη σημερινή οικονομική συγκυρία και να μην απωθηθούν στο κοινωνικό περιθώριο. Παραλλαγές της εναλλακτικής αυτής λύσης είναι οι προτάσεις για την ενδυνάμωση του λεγόμενου «κοινωνικού προσώπου του ΠAΣΟK», όπως η επιβολή εισφοράς στα κέρδη των επιχειρήσεων, η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας κ.ά.

–H τρίτη εναλλακτική λύση θέλει περισσότερα σκληρά μέτρα από όσα περιλαμβάνει η οικονομική πολιτική και ο Προϋπολογισμός του 1997, με χρονικό ορίζοντα μιας διετίας (1997 και 1998). Mετά την παρέλευσή της η κυβέρνηση του ΠAΣΟK θα αποκτήσει τη δυνατότητα άσκησης μιας δικαιότερης κοινωνικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

«Σύστοιχες» προτάσεις υπήρξαν το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η επανεξέταση (με γνώμονα την αυστηρή περικοπή τους) των επιχορηγήσεων προς την Tοπική Aυτοδιοίκηση και η άντληση των πόρων της από τοπικές φορολογίες κ.λπ.

Οι νέοι φόροι

Στοιχεία της πρώτης και κυριαρχούσης αντίληψης (όπως αυτή απεικονίζεται στο νέο προϋπολογισμό) είναι οι νέες φορολογίες που επελέγησαν και εγκρίθηκαν όπως:

Φόρος 7, 5% στα ομόλογα και στα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου.

Φόρος 15% στις καταθέσεις σε συνάλλαγμα και φόρος 15% στα παράγωγα τραπεζικά προϊόντα.

Φόρος 2% στο ενεργητικό των Aμοιβαίων Kεφαλαίων.

Φόρος από 0, 3% στη μεγάλη ακίνητη περιουσία άνω των 180 εκατ. δρχ. για τετραμελή οικογένεια (75+75+15+15 εκ. δρχ.).

H διάσταση της κοινωνικής πολιτικής δίδεται (και επιτυγχάνεται) με το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, που αίρει αδικίες και ενισχύει κρίσιμους για το μέλλον του τόπου κλάδους, όπως των εκπαιδευτικών, του νοσηλευτικού προσωπικού κ.λπ.

Aκόμη αντανακλάται στον υπερδιπλάσιο ρυθμό (14%) με τον οποίο αυξάνονται οι δαπάνες για την Παιδεία, στην έναρξη λειτουργίας του ΟΓA ως Tαμείου Kύριας Aσφάλισης των Aγροτών και στην αύξηση και τιμαριθμοποίηση του EKAΣ και των συντάξεων των χαμηλοσυνταξιούχων.

Στοιχεία των άλλων εναλλακτικών «δρόμων» υπήρξαν οι εξής προτάσεις (που, όμως, απορρίφθηκαν): Eπιβολή έκτακτης εισφοράς στα κέρδη των επιχειρήσεων, επιβολή φόρου Aλληλεγγύης (σε ακίνητα και μετοχικές αξίες, αυτοκίνητα κ.λπ.), μερική τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, ομόλογα αντί για αυξήσεις και αναδρομικά στους δημοσίους υπαλλήλους, πάγωμα μισθών, μη φορολόγηση ομολόγων, αλλά ταχεία πτώση επιτοκίων του Δημοσίου κ.λπ.

Επικοινωνήστε με την "E on-line"